13 آبان 1396
برای این قسمت از «برداشتی از اسناد لانه جاسوسی» دو قطعه از مجموعه شامل این اسناد را برگزیده‌ایم.
1
«بدون طبقه‌بندی/ 4 نوامبر 1979 - 13 آبان 1358
از: سفارت ایالات متحده امریکا، تهران – 1540
به: وزارت امور خارجه، واشنگتن دی‌سی - خبر کوتاه و فوری
در ساعت 11:10 [یازده و ده دقیقه] گروهی از تظاهرات کنندگان به محوطه سفارت وارد شده و سپس به طبقه همکف ساختمان وارد شدند. تمامی کارمندان نمایندگی در طبقات فوقانی ساختمان قرار دارند. در طبقه همکف، سربازان نیروی دریایی با استفاده از گاز اشک‌آور در حال متفرق کردن تظاهرات کنندگان هستند./ لینگن»
با مخابره تلکس شماره 1540 پرونده سیاسی و دیپلماتیک سفارت ایالات متحده آمریکا در تهران، در ساعت یازده و ده دقیقه صبح روز 13 آبان 1358 بسته شد. هنگامی که دانشجویان مسلمان پیرو خط امام، سفارت آمریکا را که به لانه جاسوسی علیه انقلاب اسلامی و نظام تازه تأسیس جمهوری اسلامی ایران تبدیل شده بود، تسخیر کردند، کمتر کسی باور می‌کرد که ابعاد بین‌المللی این واقعه گسترش یافته و به مناقشه تمام‌عیار بین ایران از بند رها شده و آمریکای پرچمدار جهان غرب بینجامد.
با تسخیر این مکان، تعدادی از کارکنان آن، 444 روز در بند دانشجویان ماندند؛ ایالات متحده بخت خود را برای لشکرکشی به ایران آزمود که توسط شن‌های روان کویر طبس شکست خورد؛ غرب با تجهیز صدام در پی به زیر کشیدن انقلاب اسلامی برآمد؛ اما سرانجام آمریکا به اجبار به از میان برداشتن حکومتی تن داد که خود برای فراز آن سال‌ها تلاش کرده بود و در نهایت در گرداب عراق گرفتار آمد.
ایران نیز با فراز و فرودی بسیار، دهه‌های پرتلاطمی را پشت سر گذارد؛ اما این یک‌سوی ماجرا بود. سوی دیگر، استفاده محققین، پژوهشگران، اندیشمندان و دیگر افراد از انتشار اسناد لانه جاسوسی بود. اردوگاه رسانه‌ای غرب در مقابل این اسناد، راه تحریم در پیش گرفت و آن را به هیچ انگاشت؛ حتی ورود این اسناد به ایالات متحده ممنوع شد. در داخل نیز عده‌ای بدان بی‌اعتنایی کردند، اما هیچ کدام از اینها مانع از آن نشد تا این مجموعه، راه خود را به درون کتاب‌ها، مقالات و پژوهش‌های تاریخ معاصر ایران باز نیابد.»[1]
2
در اسناد به دست آمده از سفارت سابق آمریکا (لانه جاسوسی)، دیدگاه آمریکایی‌ها درباره سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هم مطرح شده است.
این بخش از اسناد نشان می‌دهد که آنها از نخستین روز تأسیس سپاه، این نهاد انقلابی را زیر نظر داشته‌اند و آن را از منظر خود چنین دیده‌اند: «این سپاه به عنوان چشم و گوش انقلاب اسلامی عمل می‌کند و به عنوان نیروی مخصوص امام [خمینی] جهت درهم کوبیدن هر نوع حرکت ضدانقلابی از هر طرف که بر علیه دولت اسلامی باشد وارد عمل می‌شود... سپاه پاسداران انقلاب به عنوان یک نیروی محافظ در داخل عمل کرده وهمچنین به دیگر نیروهای قانونی داخلی کمک می‌کند، تا اینکه وظایف‌شان را به نحو احسن انجام دهند و با کوچک‌ترین اخطار آماده حرکت به هر نقطه‌ای باشند. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان نگهبان سرسخت انقلاب اسلامی عمل می‌کند. این افراد را با شوق و ذوق میهن دوستی و روحیه فداکاری اسلامی تعلیم می‌دهند...
سپاه پاسداران انقلاب در آینده نزدیک دارای 30 هزار نیروی قوی خواهد شد که در مراحل مختلف کامل خواهد شد. در حال حاضر (16 اکتبر 1979) [مهر 1358] این سپاه 10 تا 15 هزار نیرو در سطح ایران دارد و طبق نقشه، هرشهری که دارای 5 هزار جمعیت است قرار است یک واحد 200 نفری از سپاه آنجا مستقر گردد. تمام 21 بخشی که شامل شهرهای بزرگ می‌شود، هرکدام هزار نفر پاسدار قوی تحت عنوان کمیته محلی انقلاب خواهد داشت که آنها ممکن است با تغییر شرایط سیاسی مناطق مختلف تغییر مکان دهند. بیست واحد از 200 پاسدار قوی، که هرکدام به تازگی از کیفیت بالای آموزشی... برخوردارند، مأموریت دارند که امنیت شهر تهران را در شب با برجستگی خاص در دست داشته باشند. سپاه پاسداران تحت کنترل اداری اجرایی هیچ یک از وزرای دولت نیست. بلکه تحت کنترل مستقیم امام... خواهد بود. در حال حاضر هیچ نوع محدودیت سنی برای پاسداران نیست. آنها می‌توانند دارای سنین بین 16 تا 60 باشند. واحدهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ایران به 42 واحد رسیده است... جهت تعلیم در اردوی علی‌آباد... مربیان همه از ارتش می‌باشند.»[2]
این سند نشانگر آن است که آمریکایی‌ها با حساسیت تمام در صدد جمع‌آوری اطلاعات ازاین ارگان انقلابی کشور بوده‌اند.
[1] اسناد لانه جاسوسی آمریکا: کتاب نهم، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1386، صص ج – د (مقدمه)
[2] همان، کتاب اول، صص 10 و 11
تعداد بازدید: 1384
