29 بهمن 1390
محمدحسن فرحبخشیان معروف به ژولیده نیشابوری در سال ۱۳۲۰ شمسی در منطقهی فرح‌بخش نیشابور به دنیا آمد. کودکی و نوجوانی را در زادگاهش و در میان خانوادهی مذهبیاش گذراند. از نوجوانی علاقه به امامان و پیشوایان شیعه داشت و این علاقه را در قابل شعر بروز داد. تحصیلات را نیمهکاره رها کرد و راهی دیگر در پیش گرفت. در بیست و دو سالگی حادثهای خطیر میسر زندگیاش را رقم زد: در مجلس سخنرانی مشهور امام خمینی در خرداد 1342 قطعه شعری خواند و رژیم پهلوی به مکافات این عملاش، به سرعت بازداشتاش نمود و سه سال و هشت ماه را در زندان به سر برد.
پيام مردم ايران در اين زمان اين است سكوت در بر ظالم خلاف آيين است
چوديد عكس خميني به خويش گفتاشاه كسي كه كاخ مرا زير وزبر كند اين است
در زندان بود که آیتالله طالقانی در نخستین دیدار نام "ژولیده" را بر وی نهاد که بعدها نام مستعار و تخلص ادبیاش شد. به جز مدت زندان 42-45 تا پایان حکومت پهلوی دو بار دیگر به زندان افتاد که مدت این حبسها بیش از شش ماه به طول نیانجامید. با پیروزی انقلاب سرودههای او مانند دیگر سرودههای انقلابی بر سر زبانها افتاد. سرودهای انقلابی «در بهار آزادی جای شهدا خالی» و «ای شهیدان وطن پر لاله گلزار شماست» از آثار او در این دوره است. با آغاز جنگ تحمیلی وارد عرصهی نبرد شد و به جبههها رفت و در میدان نبرد به مقام جانبازی نائل شد. در دهههای 1360 و 1370 کتابای متعددی در بارهی اسلام و ائمه و همچنین انقلاب و جنگ منتشر کرد. در نیمهی نخست دههی 1380 آثار متعددی از وی به چاپ رسید: "ای آس‍م‍ان خ‍ون گ‍ری‍ه ک‍ن!"، "دلا ب‍س‍وز که... اش‍ع‍ار مذهبی"، "زی‍ارت ع‍اش‍ورا با ن‍ظم و ن‍ث‍ر ف‍ارسی" (1381)، "گ‍ل‍ب‍ان‍گ ع‍ش‍ق: غ‍زل‍ی‍ات" (1382)، "چ‍ه ک‍ن‍م؟ دل‍م م‍ی‌س‍وزد: اش‍ع‍ار مذهبی" (1383) و "همراز با حافظ" (1384). او در 19 مهر ماه 1386 بر اثر سکتهی قلبی دارفانی را وداع گفت و در گلزار شهدای حسین رضا ورامین در کنار فرزند شهیدش به خاک سپرده شد.
تعداد بازدید: 1374
