18 آذر 1399
الهام صالح
امام خمینی(ره) در هجدهم آذر 1357 در جمع دانشجویان و ایرانیان مقیم خارج از کشور در نوفل‌لوشاتو، درباره حکومت جائرانه شاه فرمودند: «مسئله این است که الان یک سلطان جائری است؛ یعنی یک سلطه‌ای دارد بر مردم: قشون دارد، لشکر دارد، و قدرت‌های بزرگ هم دنبال سرش هستند، و سلطانِ جائر است، و همه این اوصافی که فرموده‌اند در ایشان هم هست. نفوس مسلمین را خدای تبارک و تعالی محرم کرده است که کسی تصرف در آن بکند این مردم را بکشد؛ این یکی از حرمات‌الله است و ایشان اجازه می‌دهد، امر می‌کند به آن.»[1]
امام خمینی(ره) در این سخنرانی بر ضرورت حفظ اموال ایران تأکید کردند: «اموال مسلمین باید محفوظ باشد، اموال ملت ایران باید محفوظ باشد برای خود ملت ایران، نفت ایران مال خود ایران است، مراتع ایران مال خود ایران است، باید به درد خود ایران بخورد، شیلات ایران باید به درد خود ایران بخورد، مال خود ایران است، جنگل‌ها مال خود ایران است، مخازن زیرزمینی هر چه هست مال خود ایران است، باید خود ایرانی‌ها بیرون بیاورند، استخراج بکنند و استفاده کنند برای همین مصالح خودشان، برای ملت، ایشان همه اینهایی را که ذکر کردم به باد دادند.»[2]
امام(ره)، بر باد دادن اموال مسملین را حرام دانستند: «بر همه حرام است که اموال مسلمین را، آن اموالی که مال یک ملت است، به باد بدهد و به دشمن‌های اسلام مثل اسرائیل بفروشد. اسرائیلی که الان در حال جنگ است با مسلمین، نفت او را ـ بیشترش را ـ می‌گویند که از ایران اداره می‌شود. در ازایش ـ آن هم از قراری که می‌گویند ـ بسیاری از این کشته‌هایی که ما داریم با سربازهای اسرائیل شده است. پس ایشان مُسْتَحِل حُرمات‌الله است. هم نفوس مسلمین را به باد دارد می‌دهد، و هم اموال مسلمین را.»[3]
ایشان درباره غارت ارز و جواهرات توسط شاه و عمالش فرمودند: «سه هزار میلیون و بیشتر، سه هزار و چند صد میلیون از خود ایشان و [مزدورهای] این بوده است که حالا بردند. آنهایی که قبلا بردند خدا می‌داند چقدر است. از اول اینها شروع کردند به بردن! در زمان او آن کار را او می‌کرد؛ در این زمان هم از اولی که ایشان وارد سلطنت شده ـ دیگر جلوتر خیلی تجربه کرده است، تجربه‌های پدر را داشته است ـ از اول بنا گذاشته به اینکه اموال را ببرد بانک‌های خارجی. بانک‌های آمریکا، هر جای دیگر، در آنجاها انبار کردند اموال این ملت را که وقتی اگر یک اتفاقی افتاد برود سراغ این اموال.»[4]
امام خمینی(ره)، مردم ایران را موظف دانستند تا از فرار شاه جلوگیری کنند: «این البته در صدد است که فرار کند. ملت ایران باید نگذارند این فرار کند. آن‌قدری که می‌شود. آن‌قدری که ... امکان ندارد البته که یک کسی بتواند سزای عمل این آدم را به او بدهد. یک آدمی که سی و چند سال است مسلط شده است بر این ملت و همه چیز ملت را به باد داده است. یک آدمی که مادرها را به عزای اولادشان نشانده است. و همین امروز کسی گفت که یک زن بوده است که سه تا بچه داشته، هر سه بچه‌اش کشته شدند. یک پدر و مادری که حالا وقتی می‌آیند توی خانه می‌بینند که دیروز پنج نفر سر سفره بودند حالا دو نفر شدند، مگر می‌شود که این را ما در این دنیا بتوانیم جزایش را به او بدهیم؟»[5]
امام خمینی(ره)، سکوت در برابر حکومت پهلوی را جایز ندانسته و فرمودند: «تمام ملت اسلام، تمام ملت ایران قیام کرده‌اند. از دهات گرفتهـ پریروز یک نفر پیش من آمده بود که رفته بود یک دهات دورافتاده‌ای را دیده بود، گفت که در این دهات هم راه‌روی هر روز است صبح و عصر؛ می‌گفت صبح و عصر در همه این دهات آن، اهل علم آن ده جلو می‌افتد و رعیت‌ها و مردم دیگر دنبالش پیاده‌روی می‌کنند. در یک همچو موقعیتی که همه مردم قیام کرده‌اند دیگر من نمی‌توانم بگویم که من نمی‌توانستم!»[6]
ایشان، ایرانیان خارج از کشور را مکلف به تبلیغات مبارزات دانستند: «امروز عذر نیست برای ما، هیچ‌کدام ما عذر نداریم؛ لکن ما هم که اینجا هستیم، شما آقایان که در این بلاد هستید، بی‌تکلیف نیستید. آنها در صف مردم، در صف قتال هستند؛ الان هم شاید صدای تفنگ، صدای مسلسل، در تهران و قم و اهواز و نمی‌دانم کجا، الان هم شاید باشد برای اینکه مردم که آرام نمی‌نشینند، آنها هم که ایستاده‌اند در مقابل آنها؛ در صف مقاتله هستند و محاربه هستند؛ تکلیفشان را دارند عمل می‌کنند... هر مقدار می‌توانید: می‌توانید که مصاحبه مطبوعاتی بکنید، مصاحبه مطبوعاتی کنید و جرم و جرایمی که این آدم کرده است این جرایم را افشا کنید.»[7]
ایشان در ادامه فرمودند: «می‌توانید که اجتماع کنید در یک جایی و بگویید یکی برود مطالب را بگوید، برود بگوید. با این رفقایی که در خارج از کشور شما دارید از فِرَق دیگر، از اهل مثلا اینجا یا سایر ممالک که آشنا هستید با آنها، هر جا اتفاق افتاد، بایستید و مطالبتان را بگویید تا مردم بدانند که یک دسته اشخاص شلوغ‌کار نیستند [که] می‌خواهند، دارند این کار را می‌کنند. آنها که قیام کرده‌اند بر ضد این، نه اینکه یک مردمی هستند که می‌خواهند شلوغ‌کاری بکنند این کارها را می‌کنند، این مردمی هستند که حق می‌گویند؛ حق خودشان را طلب می‌کنند. آزادی حق مردم است؛ استقلال یک مملکت، حقِ اهل مملکت است که طلب استقلال بکنند در مملکت.»[8]
امام خمینی(ره)، آزادی را حق اولیه بشر دانستند و گفتند: «بگویید به مردم اینجا که مردم ایران که قیام کرده‌اند برای یک مطلب واضحی است که همه بشر قبولش دارد که آزاد باید باشد؛ نباید هی در حبسش کنند، نباید جلویش بگیرند که حرف نزن! بیخ گلویش را فشار بدهند که نباید یک کلمه حرف بزنی! قلمش را بشکنند که نباید بنویسی! قلم‌ها را اینها شکستند؛ قدم‌ها را شکستند در این پنجاه سال. حبس‌ها پر بود از اشخاصی که آزادی می‌خواستند در این پنجاه سال. حالا قیام کرده‌اند و حقوق واضح ملی خودشان را، آنکه از حقوق بشر است و از اولین حقوق بشر است: آزادی، استقلال، حکومت عدل، این را می‌خواهند مردم.»[9]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. خمینی(ره)، روح‌الله، صحیفه امام خمینی(ره)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)، چ سوم، زمستان 1379، ج 5، ص 194 و 195.
[2]. همان، ص 195.
[3]. همان.
[4]. همان، ص 196.
[5]. همان، ص 197.
[6]. همان، ص 199.
[7]. همان، ص 201.
[8]. همان.
[9]. همان، ص 202.
تعداد بازدید: 758
