08 اردیبهشت 1392
تیمسار حسن علوی‌کیا، معاون ساواک در سن ۱۰۲ سالگی در سن‌دیه‌گو ایالت کالیفرنیای آمریکا درگذشت.
به گزارش عصر خبر، حسن علوی‌کیا فرزند ابوتراب سال ۱۲۹۱ در همدان به دنیا آمد. وی که دارای لیسانس حقوق هم بود در سال ۱۳۳۵ با درجه سرتیپی از ارتش به ساواک منتقل شد و تا سال ۱۳۴۱ در آن حوزه در درجه قائم‌مقامی ساواک باقی ماند ولی به دلیل سوءاستفاده مالی از آن سمت برکنار شد. در ۱۳۴۶ با درجه سرتیپی بازنشسته شد و به عضویت هیات مدیره کارخانه نورد آلومینیوم و کشت صنعت ایران و آمریکا درآمد.
او که در ۱۳۴۳ جهت بررسی وضع دانشجویان ایرانی به اروپا اعزام شده بود در طول دوره پهلوی به عنوان عامل ساواک خدمت می‌نمود و در سال ۱۳۵۵ از ایران به آمریکا رفت و دیگر به کشور بازنگشت.
حسین فردوست درباره او گفته است: سرتیپ علوی‌کیا از امور فنی اداره کل ساواک سوءاستفاده‌های بسیاری می‌کرد. او در بودجه سالی حدود ۵ میلیون تومان برای وسایل فنی پیش‌بینی می‌کرد و چیزی حدود ۱۰ هزار تومان هزینه می‌کرد، این یکی از کوچکترین سوءاستفاده‌های علوی‌کیا بود. وی دلال محبوب بختیار بود که دزدی‌های کلان را با یکدیگر تقسیم می‌کردند. زمانی که در سال ۱۳۴۰ به ساواک رفتم، سرتیپ علوی‌کیا (قائم‌مقام سابق ساواک) فردی به نام یعقوب نیمرودی را به من معرفی کرد و گفت که محمدرضا اجازه داده که او با ساواک رابطه داشته باشد و تبادل اطلاعات نماید. نیمرودی درجه سرهنگ دومی داشت و رئیس اطلاعات سفارت مخفی اسرائیل بود. او یک ماه بعد به دیدن من آمد و ضمن تشکر از همکاری برخی ادارات کل ساواک (ادارات کل دوم و سوم و هشتم) پاکتی به من داد. دیدم که در پاکت مبلغ ۸۰ هزار تومان (یا ۶۰ هزار تومان) وجه نقد است.
از او پرسیدم که این مبلغ چیست؟ پاسخ داد: «از بدو همکاری برون مرزی هر ماهه این مبلغ به سرتیپ علوی‌کیا بابت هزینه‌هایی که ساواک در این همکاری متحمل می‌شود، پرداخت می‌گردد!» پاکت را به او پس دادم و گفتم: فعلاً نزد خودتان باشد تا با علوی‌کیا ملاقات و موضوع را مطرح نمایم. با سرتیپ علوی‌کیا ملاقات کردم و جریان را پرسیدم. گفت: «مدتی است که اسرائیلی‌ها ۳ پایگاه برون مرزی در غرب و جنوب ایران احداث کرده‌اند و بابت هزینه‌هایی که ساواک از این بابت متحمل می‌شود، هر ماهه این مبلغ را به ساواک می‌پردازند که به مسئول هزینه‌های سرّی ساواک داده می‌شود.» گفتم: اگر ساواک اجازه ایجاد این ۳ پایگاه را داده، دیگر اجاره خانه پرسنل اسرائیلی و تهیه غذا و سایر تسهیلات که با ستاد مرکز ساواک نیست و این‌ها در هر محلی که هستند رئیس ساواک آن منطقه می‌تواند تسهیلات را فراهم آورد و هزینه مربوطه را خودشان بدهند. درحالی‌که پرداخت وجه به قائم مقام ساواک مثل این است که بابت اجازه ایجاد ۳ پایگاه به مقام عالی ساواک رشوه می‌دهند. علوی‌کیا گفت: «هر طور مصلحت بدانید. ظاهراً راه حل پیشنهادی شما صحیح‌تر است!» به این ترتیب مسئله پول منتفی شد و نیمرودی دیگر هیچ بحثی دراین‌باره نکرد. پاکروان اهل این حرف‌ها نبود؛ ولی به احتمال زیاد معتضد، که رئیس قسمت اطلاعات خارجی ساواک (یعنی ادارات کل دوم و هفتم) بود به اتفاق علوی‌کیا، با نیمرودی وارد معامله شده و این پول را میان خود تقسیم می‌کردند.
منبع: سایت تاریخ ایرانی و عصر خبر
تعداد بازدید: 906
