01 مرداد 1392
پژوهشگر تاریخ انقلاب، انتظار را محوری‌ترین مقوله سخنرانی‌ها و فعالیت‌های شهید کافی برشمرد و گفت: حجت الاسلام کافی، احیاء اصل انتظار را نقطه ثقل شیعه می‌دانست. از این رو دست به کاری بنیادین زده و ندای یا صاحب الزمان و دعای ندبه را برای همیشه نهادینه کرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی انقلاب اسلامی، خبرگزاری رسا از مشهد خبر داد که همزمان با سالروز شهادت شهید حجت‌الاسلام احمد کافی، یادواره بزرگداشت شخصیت این شهید بزرگوار در محل فرهنگسرای انقلاب مشهد برگزار شد.
جواد نوایی، پژوهشگر و محقق انقلاب اسلامی در این مراسم با اشاره به عدم توجه کافی نسبت به شخصیت والای شهید کافی، گفت: متاسفانه تنها زمینه آشنایی مردم با این شهید، وجود نوارهای باقیمانده از ایشان است و به جز دو کتاب مستند، دیگر کتاب‌های چاپ شده دارای محتوای غنی و مستدلی نیستند.
وی با اشاره به خفقان سیاسی در دوره شاهنشاهی از یک سو و ترویج و توسعه فرقه بهاییت در میان وزرا و قدرت سیاسی کشور از سوی دیگر، خاطرنشان کرد: شهید کافی به پیروی از نهضت حضرت امام خمینی(ره)، در جریان مخالفت ایشان با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، فعالیت‌های سیاسی خود را علیه رژیم ستمشاهی پهلوی از طریق سخنرانی آغاز کرد.
این پژوهشگر تاریخ انقلاب اسلامی، بازگشت شهید کافی از نجف اشرف به میهن را سرآغاز فعالیت‌های جدی وی عنوان و تصریح کرد: مردم شناسی، کارآمدی و سخن وری بالای این شهید سبب شد تا وی به یکی از چهره‌های برجسته تبدیل شود و محبوبیت فراوانی را در میان مردم کسب کند.
وی با اشاره به سفر تبلیغی شهید کافی به بیش از صد شهر کشور، ادامه داد: استعداد و توانایی حجت الاسلام کافی در فن سخنوری به زودی وی را به خطیبی برجسته و خوش سخن تبدیل کرد تا آنجا که آوازه مجالس او به سرعت در شهرها پیچید و سبب تقویت روحیه انقلابی میان مردم شد.
نوایی، انتظار را محوری ترین مقوله سخنرانی‌ها و فعالیت‌های شهید کافی برشمرد و خاطرنشان کرد: کافی در زمان خود دست به کاری بنیادین زده و ندای یا صاحب الزمان و دعای ندبه را برای همیشه نهادینه ساخت.
وی اظهار کرد: شهید کافی همواره احیاء اصل انتظار را نقطه ثقل شیعه می‌دانست و بر همین اساس برای نیل به این مهم به ساخت مهدیه در تهران و دیگر شهرها همت گذاشت. در ابتدا جلسات وعظ و خطابه و مراسم دعای کمیل و ندبه او همه هفته به طور منظم در گوشه و کنار شهر تهران در منزل علاقمندان به طور سیار تشکیل می‌شد ولی پس از مدتی، حضور گسترده اقشار مختلف مردم در این جلسات، منجر به تأسیس مهم‌ترین یادگار مرحوم کافی یعنی مهدیه تهران شد.
این پژوهشگر تاریخ انقلاب با اشاره به ساخت 165 مهدیه در سراسر کشور در پی احداث مهدیه تهران، به بیان ساده شهید کافی در مواعظ خود اشاره و تصریح کرد: کلام گرم و دلنشین کافی، چون از دل برمی‌خاست بر دل می‌نشست و باعث جذب بسیاری از افراد که تقید چندانی به رعایت آداب شرع نداشتند، می‌شد. شهید با بهره گیری از این امر، زمینه مهدی گرایی و مهدویت را به عنوان سدی در مقابل هجمه های فرقه بهاییت ایجاد کرد.
در ادامه این مراسم حسن کافی، برادر شهید کافی در تشریح نحوه شهادت وی به کتاب چاپ شده از سوی وزارت اطلاعات اشاره کرد و گفت: این کتاب حاوی اسناد و اطلاعات کامل در زمینه فعالیت‌های شهید و نحوه شهادت ایشان است.
وی اضافه کرد: علت سفر شهید کافی به مشهد، تبعیت ایشان از حکم امام(ره) مبنی بر تحریم جشن‌های نیمه شعبان سال 1357 بود که این مسأله سبب برافروختن خشم ساواک شده و پس از آن که از منصرف کردن ایشان ناامید شدند، از او خواستند که در این ایام در تهران نماند از این رو او را به رفتن به مشهد مجبور کردند.
برادر این شهید انقلاب ادامه داد: شهید کافی در این شرایط پیش آمده، به اجبار، با ماشین شخصی خود، به همراه خانواده و شش فرزند خود عازم مشهد شد. در صبح روز جمعه پانزده شعبان 1398 قمری برابر با سی تیر 1357 پس از اقامه نماز صبح در مسجد شیروان، هنوز سی کیلومتر از شهرستان قوچان فاصله نگرفته بودند که اتومبیل آنها دچار سانحه شده و ایشان به شهادت رسیدند.
کافی با اشاره به این که در این سانحه افراد دیگری نیز زخمی شده و به داخل آمبولانس منتقل شده بودند، گفت: به نظر می رسد شهید کافی در حین اعزام به مشهد از سوی عوامل ساواک به شهادت می‌رسد، به گونه‌ای که بنده بعدا که جنازه ایشان را دیدم سوراخی در کنار سر ایشان وجود داشت که به نظر نمی‌آمد بر اثر تصادف ایجاد شده باشد.
وی با تأکید بر نقش رژیم شاهنشاهی در به شهادت رساندن حجت‌الاسلام کافی، تصریح کرد: بعد از آگاهی از این حادثه به قوچان آمده و همان روز جنازه وی را به مشهد بردیم و در مسجد جعفری‌ها قرار دادیم و صبح فردای آن روز مراسم تشییع از میدان فردوسی مشهد به طرف حرم مطهر امام رضا(ع) آغاز شد. این مراسم نیز به تظاهراتی علیه رژیم تبدیل و به سبب تیراندازی چند نفر شهید و مجروح شدند. جنازه برادرم پس از کش و قوس‌های فراوان و شهادت شش نفر از مردم شهید پرور مشهد به حرم امام هشتم منتقل می‌شود اما به دلیل دخالت ساواک و پرتاب متعدد گاز اشک‌آور جنازه ایشان در حرم مطهر دفن نشد.
برادر این شهید اظهار کرد: پس از طواف جنازه در حرم مطهر و اقامه نماز میت توسط آیت الله سید عبدالله شیرازی، برای آرام کردن جو عمومی مشهد، جنازه در همان روز به تهران منتقل شد. مردم زیادی در فرودگاه منتظر بودند ولی جنازه با نظارت ساواک به سرعت به پزشکی قانونی منتقل شد. ساواک تهران و شهربانی به سرعت تشکیل جلسه داده و با توجه به نگرانی‌های استاندار خراسان در مورد بازگشت جنازه به مشهد و ایجاد ناآرامی در شهر از یک سو و احتمال بروز ناآرامی در تهران از سوی دیگر، دوباره با هواپیمای 42 نفره‌ای که 38 نفر آنها ساواکی بودند به مشهد منتقل و در نهایت در خواجه ربیع مشهد دفن شد.
کافی تصریح کرد: رژیم شاه به خیال خودش در آن زمان می خواست با دفن کردن جنازه شهید کافی در خواجه ربیع ایشان را از منظر عمومی مردم دور نگاه دارد اما امروز می‌بینیم که به برکت همان مهدیه‌ها و منشی که برای زنده نگه داشتن نام امام زمان(عج) داشت، مقبره شهید کافی به مرکزی برای تجمع دوستداران علم و اندیشه تبدیل شده است.
وی در پایان یادآور شد: جهت برگزاری مراسم، تنها به خانواده ما اجازه دادند که ساعت 10 شب یکم مرداد، جنازه را بدون اطلاع هیچ کس به مهدیه برده و مراسم مختصری را برگزار کنیم. بلافاصله پس از مراسم پیکر مطهر به فرودگاه منتقل و در ساعت یک بامداد دوم مرداد 57 وارد مشهد و شبانه در خواجه ربیع دفن شد.
تعداد بازدید: 1157
