07 مهر 1392
مسئول واحد تاريخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی با بيان اينكه برخی آثار تاريخ‌نگاری در بديهی‌ترين جزئيات دچار اشتباه شده‌اند، گفت: اگر آرشيوهای منابع تاريخی انقلاب اسلامی را ساماندهی كرده و در اختيار پژوهشگران قرار دهيم، از اين اشتباهات جلوگيری می‌كند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام سعيد فخرزاده، مسئول واحد تاريخ شفاهی دفتر ادبیات انقلاب اسلامی در گفت‌وگو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن، با اشاره به روند تاريخ‌نگاری گفت: تاريخ‌نگاران معتقد هستند كه ما بايد تاريخ را 100 سال پس از حادثه بنويسيم تا همه منابع لازم در اختيار پژوهشگر باشد و بتواند تصوير درستی از واقعه ارائه دهد؛ از اين رو به لحاظ سرعتی كه در حوادث تاريخی وجود دارد، اين صد سال را نبايد منتظر ماند، بلكه بايد 40 ـ 50 سال پس از يك حادثه به تبيين آن پرداخت.
وی افزود: برای اينكه يك پژوهشگر بتواند به نگارش تاريخ بپردازد نيازمند اسنادی است كه بايد در اختيارش گذاشته شود و اين موضوع در كشور ما يكی از مشكلات محققان است؛ چرا كه آزادسازی اسناد هنوز در برخی موارد وجود ندارد.
حجت‌الاسلام فخرزاده ادامه داد: در كشورهای مختلف قانونی وجود دارد كه اسناد بايد پس از طی مدتی در اختيار جامعه قرار داده شود، اما ما در كشورمان اين قانون را نداريم و سازمان يا نهادی مؤظف نيست كه اسنادش را در اختيار پژوهشگران قرار دهد؛ از اين رو امكانات و شرايطی وجود ندارد كه تحقيق همه‌جانبه را انجام دهند. با اين حال مردم هم 50 سال منتظر نمی‌مانند كه درباره انقلاب اسلامی يا دفاع مقدس، اسناد آزادسازی شود و سپس در مورد آن تحقيق كنند؛ چرا كه آنها علاقه‌مند هستند در مورد آنچه كه در انقلاب يا جنگ رخ داده است باخبر شوند.
وی تصريح كرد: گرچه تك‌نگاری‌های تاريخی را به عنوان يك متن تاريخی نمی‌توانيم قلمداد كنيم، اما به عنوان يك منبع تاريخی قابل توجه هستند، مثل رواياتی از ائمه اطهار(ع) كه منتشر شده و بعدها محققان آنها را بررسی كرده و آنهايی را كه ضعيف هستند كنار گذاشته و آنهايی كه صحيح هستند مورد استناد قرار داده و فقه براساس آن شكل گرفته است.
حجت‌الاسلام فخرزاده در ادامه اظهار كرد: توليد و جمع‌آوری روايت‌های مختلف از يك رويداد يك مرحله از كار است و انتشار آنها با اين منظر كه اطلاعی از گذشته به جامعه ارائه میشود مثبت است، هر چند ممكن است آسيب‌هايی داشته باشد؛ به اين معنا كه ممكن است افراد شكل‌های گوناگونی از يك حادثه را روايت كنند و مخاطب عام را دچار سردرگمی كنند يا دلزدگی نسبت به منابع تاريخی ايجاد كند، اما اين آسيب‌ها در مقابل بهره‌ای كه ما می‌بريم، از جمله در توليد فيلم و يا تدوين مجموعه‌های داستانی می‌تواند پاسخگوی نياز مخاطب باشد.
وی گفت: ما به شدت در جامعه جهانی با تبليغات دشمن مورد هجمه قرار گرفته‌ايم و آنها چهره نادرستی از انقلاب ارائه می‌كنند كه ما در پاسخ به اين موضوع بايد چهره واقعی، گذشته، حركت‌ها و اهداف انقلاب را برای مردم جهان بازگو كنيم و اين ضرورت‌ها ايجاب می‌كند كه به منابع تاريخی موجود بسنده كنيم.
حجت‌الاسلام فخرزاده با بيان اينكه ما با توجه به همين منابع موجود هم می‌توانيم كارهای قويتری را ارائه دهيم، ادامه داد: اگر بتوانيم آرشيوهای منابع تاريخی انقلاب اسلامی را ساماندهی كرده و در اختيار پژوهشگران قرار دهيم، آنها می‌توانند از اين منابع استفاده كرده و روايات خود را با منابع موجود تطبيق دهند، اما اين اتفاق نمی‌افتد؛ چرا كه هزينه‌ای كه بابت توليد يك كتاب به پژوهشگر داده میشود بسيار ناچيز است و وقتی كه چهار تا پنج ماه وقت خود را صرف يك كار می‌كند، دستمزدش از يك نيروی ساده بدون تحصيلات هم كمتر میشود.
وی افزود: بنابراين، به جای صرف شش ماه زمان، آن را تبديل به دو ماه می‌كند و زمان كمتری را صرف می‌كند و اين امر باعث میشود تا آثاری توليد شود كه در بديهی‌ترين جزئيات تاريخ دچار اشتباه شوند؛ چرا كه راوی از ذهن خود استفاده كرده و با اتكای به ذهنش به روايتگری می‌پردازد و اين مورخ است كه بايد اشتباهات را تشخيص دهد و با گفت‌وگوهای چالشی كه با روايتگر انجام می‌دهد اين موارد را اصلاح كند.
تعداد بازدید: 1035
