01 دی 1392
دکتر قاسم غنی از دیپلماتهای عصر پهلوی اول و دوم در کتاب خاطرات خود می نویسد : مرحوم تیمورتاش دو سه ضعف اساسی داشت : فوق العاده عیاش و شهوتران بود ، شهوتران به حد افراط . وقتی چشمش به زنی می‌افتاد گویی تمام وجود و حواسش متوجه به چنگ آوردن آن زن بود و به چنگ هم می آورد زیرا تمام عوامل فتح زن در او جمع بود . از زیبایی و سحر بیان و انواع لطائف و دلبری ها به اضافه سخا و کرم و از همه مهمتر مقام و حیثیت اجتماعی که از عوامل مهم تسلیم زن است . تیمورتاش در عالم مستی از هیچ زنی نمی‌گذشت ، سفید و سیاه ، خوب و بد برای او یکسان بود و زن را زود زود عوض می کرد . تیمورتاش فوق‌العاده آزادی طلب بود . البته محرک آن همه آزادی طلبی و اباحه گری بعد از همه عوامل ظاهری و الفاظ و عبارات ، به همان حس شهوترانی او برمی گشت . هرکس شکی در مباحث فروید دارد تیمورتاش مشکلات علمی او را برطرف می‌سازد . این غریزه همه حیات او بود . حیاتش ، فعالیتش ، فکرش ، علمش ، هوشش ، همه و همه تابع همان غریزه بود . از دیگر نقایص و ضعف‌های تیمورتاش اعتیاد شدید او به الکل بود . تیمورتاش به حد افراط مشروب می‌خورد . او قمارباز قهاری بود و دنیا و زندگی را قماری بیش نمی‌دانست . زن ، جامه ، مال ، فرزند ، زمین ، آسمان ، شغل ، حیثیت ، همه برایش قمار بود. قمارهای کلان و طولانی او معروف است . تیمورتاش فوق العاده عجول بود ، در هیچ کاری مقتضیات زمان و مکان و غرائب و ظرافتهای احوال را در نظر نمی‌گرفت . باالفطره مستبد و خودخواه بود . اطمینانی بیش از حد به خودش داشت و شدیداً مغرور بود .
منبع: غنی ، قاسم ، یادداشتهای دکتر قاسم غنی ، به کوشش سیروس غنی ، تهران ، نشر زوار ، 1367 ، جلد 1 صفحه 167 و 168
منبع بازنشر: ماهنامه الکترونیکی تاریخ معاصر ایران (دوران)
تعداد بازدید: 741
