03 دی 1392
در ۲۴ مهر ۵۷ به مناسبت چهلم شهدای ۱۷ شهریور تهران و اولین سالگرد شهادت آیت‌الله حاج سید‌مصطفی خمینی مردم کرمان در مسجد جامع جمع شده بودند که دژخیمان و مزدوران پهلوی در ساعت ۱۱:۳۰ در حالی که یکی از روحانیون مشغول سخنرانی بود، به مسجد حمله کردند. ابتدا دوچرخه‌ها و موتورهای مردم را به آتش کشیدند، سپس با پرتاب گاز اشک‌آور به داخل شبستان‌‌های مسجد، قرآن‌ها و کتاب‌های دعا و درهای مسجد را به آتش کشیدند و با استقرار در مسجد از خروج مردم جلوگیری کردند. در این حادثه، تعدادی از مردم کشته و بسیاری دچار جراحت شدید شدند. مرحوم آیت‌الله صالحی کرمانی رئیس حوزه علمیه کرمان نیز به علت گاز گرفتگی بر روی دست مردم به خارج از مسجد انتقال یافت و برای مدتی در بستر بیماری افتاد. همچنین مرحوم حجه‌الاسلام سیدجواد نیشابوری هم از ناحیه دست آسیب دید و آقایان جعفری، صمدانی و شیخ الرئیس از روحانیون کرمان مورد ضرب و شتم و بی‌احترامی قرار گرفتند. یکی از حضار به نام محمد‌جواد کازرونی که خود مورد ضرب و شتم هواداران دولت قرار گرفت و سپس بر اثر اصابت گلوله مجروح شد در مورد وقایع کرمان می‌گوید: «ساعت ۱۰:۵ صبح، شبستان مسجد کاملاًً پر شده بود. در این ساعت یکی از دبیران آموزش‌وپرورش چند دقیقه‌ای سخنرانی کرد و پس از او یکی از روحانی‌ها به منبر رفت و ضمن عرض تسلیت به مناسبت چهلم شهدای میدان ژاله تهران به وعظ و خطابه پرداخت و مردم با سکوت به سخنان او گوش می‌دادند، ساعت حدود ۱۱ بود که یکی از دوستان گفت به نظر می‌رسد اطراف مسجد خبر‌هایی باشد، فوراً از شبستان خارج شده و به محوطه بیرونی مسجد که حدود ۵۰ متر با فلکه فاصله داشت رفتم و با کمال تعجب مشاهده کردم بالای پله‌ها روی فلکه، عده‌ای در حالی که هر کدام یک چماق و بعضی‌ها میله آهنی و گروهی عکس‌های شاه را در دست دارند ایستاده و تعدادی دوچرخه و موتور‌سیکلت در حال سوختن است. در همین حال چشمم به روی پشت‌بام مسجد افتاد که چندین مأمور اسلحه به دست آنجا کمین کرده بودند. با سرعت خود را به شبستان رسانده و مردم را در جریان امر قرار دادم. در همین هنگام بلند‌گو و برق مسجد به وسیله مأمورین قطع شد و دیگر سخنران نتوانست به صحبت خود ادامه دهد، جوان‌ها به محیط مسجد آمدند و زن‌ها و بچه‌ها هم سعی می‌کردند از دری که به خیابان ختم می‌شد خارج شوند، اما پس از چند دقیقه‌ای متوجه شدیم که دیر شده و مسجد از چهار طرف در محاصره کامل چماق به دستان و مأموران قرار دارد. مردم با این امید که حمله‌کنندگان به احترام خانه خدا وارد مسجد نخواهند شد، درهای ورودی به حیاط مسجد را بستند و این در حالی بود که تمامی وسایل نقلیه شرکت‌کنندگان به آتش کشیده شده بود. چند دقیقه بعد، مأمورین از پشت‌بام مسجد شروع به تیراندازی و پرتاب گاز اشک‌آور به داخل حیاط مسجد کردند و جمعیت به ناچار به درون شبستان پناه آورد و چند دقیقه بعد درهای بسته شده مسجد به وسیله چماق به دستان و مأموران به آتش کشیده شد و به داخل حیاط هجوم آوردند و به دنبال آن حیاط مسجد یکپارچه دود و آتش شد و موتور‌ها و دوچرخه‌های داخل حیاط مسجد نیز به آتش کشیده شد مأموران با پرتاب گاز اشک‌آور و مواد آتش‌زا حمله به شبستان را آغاز کردند و در کمتر از چند دقیقه آنجا یکپارچه آتش و دود و گاز اشک‌آور بود و صدای تیراندازی لحظه‌ای قطع نمی‌شد، فریاد «الله اکبر» و «وامحمدا» به حد اعلای خود رسیده بود. تعدادی به حال اغما افتاده و عده‌ای شهادتین می‌گفتند. از آنجا که تنها راه فرار این جمعیت چند هزار نفری، شکستن حلقه محاصره بود، جوان‌ها و مردهایی که هنوز رمقی برای‌شان باقی مانده بود با فریاد الله‌اکبر به درهای خروجی شبستان حمله کرده و ضمن عقب راندن چماقداران، خود را به حیاط مسجد رساندند و درگیری نزدیک بین مردم و حمله‌کنندگان در حیاط مسجد آغاز شد و این فرصتی بود تا عده زیادی از مردم بتوانند خود را نجات دهند و البته کمتر کسی بود که تا خارج شدن از مسجد چند ضربه چماق نخورد. آتش از حیاط و شبستان مسجد شعله می‌کشید و فرش، کتاب‌ها و قرآن‌های مسجد در میان آتش می‌سوخت. وارد خیابان شدم، چند مأمور از پشت‌بام مسجد به طرف مردم تیراندازی می‌کردند در یک لحظه مردی حدود چهل ساله به نام محمد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و در دم جان سپرد. در خیابان تمامی اتومبیل‌های پارک شده به وسیله حمله‌کنندگان خرد و یا به آتش کشیده شده بود. ساعت سه بعدازظهر هنوز درگیری‌های پراکنده بین مأموران و مردم ادامه داشت و مأموران و چماق به دستان در اطراف مسجد تجمع کرده بودند. آنها از مسیر خیابان‌ها دسته جمعی عبور کرده و تمامی مغازه‌هایی که عکس امام را روی شیشه خود نصب کرده بودند، تخریب کرده و چندین فروشگاه بزرگ را در خیابان و بازار کرمان به آتش کشیده و اموال‌شا‌ن را به سرقت بردند و تا پاسی از شب در خیابان به رقص و پایکوبی پرداختند.» پس از این، انقلاب در کرمان، روند تازه‌ای یافت، مرحوم آیت‌الله صالحی امام جماعت مسجد جامع و رئیس حوزه علمیه کرمان یک روز پس از حادثه آتش‌سوزی یعنی روز سه‌شنبه بیست‌وپنجم مهرماه تلگرافی با عنوان مراجع بزرگ، آیات عظام شریعتمداری، گلپایگانی، نجفی مرعشی و شیرازی به قم و مشهد مخابره کرد. در بخشی از این تلگراف جهت روشن شدن عمق فاجعه چـنین آمده بود؛ «هم اکنون که هیچ گونه مرجعی برای تظلم کردن نداریم، کیفر عاملان این جنایت هولناک و بی‌نظیر را از درگاه احدیت مسئلت می‌نماییم.»
منبع: هفته نامه صبح صادق
تعداد بازدید: 761
