20 دی 1393
اسناد به جا مانده از دوران گذشته، اطلاعات شگفت‌انگیزی را درباره تكاپوی مرموز صهیونی در ایران عصر پهلوی آشكار می‌سازند.
براساس اسناد معتبر تاریخی، سران و رهبران صهیونیسم، در بعضی مقاطع تاریخی، برای اسكان یهودیان در مناطق مختلف جهان و ایجاد دولت یهود، جز فلسطین، سرزمین‌های دیگری را نیز در طرح‌های خود مدنظر قرار داده بودند. از میان سرزمین‌های مورد نظر، از كشورهای آرژانتین، اوگاندا، موزامبیك، آنگولا، لیبی، العریش (در صحرای سینا)، عراق، قبرس و...، به‌طور صریح در بعضی طرح‌های صهیونیستی یاد شده است.
برخی اسناد به‌طور تلویحی نشانگر آن است كه رهبران و كانون‌های صهیونیستی، سرزمین ایران را نیز به عنوان طعمه‌ای دیگر مدنظر قرار داده بودند. رهبران صهیونیسم ایران به منظور پیاده كردن طرح خود در این كشور، به‌طور خزنده و مرموز فعالیت‌ها و اقداماتی را به عمل آوردند.
ایده صهیونیسم جهانی در ایران به صورت طرحی نمایان شد كه محافل صهیونیستی آن را به نام یكی از رهبران و سران تشكیلات صهیونیت ایران به دربار رضاخان پهلوی عرضه كردند. طرح مزبور با نام و امضای عزیزاله نعیم اولین رئیس تشكیلات مركزی صهیونیسم ایران تدوین و به دربار شاه وقت ایران عرضه شد. این طرح تحت پوشش عمران و آبادانی سرزمین ایران از طریق انجمن‌های خیریه یهود اروپا، اما با هدف انتقال و سپس اسكان و استقرار یهودی‌های مختلف جهان در مناطق مختلف كشور ایران، دقیقاً هدف و استراتژی مشابه ایجاد «كانون ملی یهود» مندرج در اعلامیه بالفور را، در این سرزمین دنبال می‌كرد. رئیس سابق تشكیلات صهیونیسم ایران، در نامه همراه طرح مزبور، خطاب به وزارت دربار رضاخان، در تاریخ 8 آوریل 1931 م/ 1310 ش، چنین نوشته بود:
موقع را غنیمت شمرده، پروژه و نقشه[ای] را كه پس از تحقیقات و تفحصات كافیه در نظر گرفته، مع كلیه اسناد مربوط به آن را كه به دست آورده بودم با پست سفارشی از لحاظ مبارك آن وزارت جلیله ملی گذراندم. بدیهی است كه یكی از عوامل مهم در ترقی وطن همانا فلاحت و زراعت است و برای انجام این مقصود چند چیز از مهمات می‌باشد،
1. زارعین و فلاحین كاردان و آگاه به آخرین سیستم جدید.
2. سرمایه معتنابه.
3. متخصصین.
تمام این محسنات در انجمن‌های بزرگ خیریه یهود جمع است و این انجمن‌های خیریه ابداً مقصود سیاسی در نظر ندارند.
[...] عاجزانه تمنا و درخواست می‌نماید كه از نقطه نظر وطن‌پرستی آن را مورد توجه و دقت قرار داده تا هرگاه با نظریات این اقل موافقت داشته و صلاح مملكت بدانند، به موجب مقتضیات و منافع وطن مألوف مساعدت لازم را در عملی كردن این نقشه مبذول فرمایند. در طرح صهیونیستی مزبور، درباره چگونگی اجرا و عملی ساختن نقشه كانون‌های جهانی صهیونیستی برای انتقال و استقرار یهودیان نقاط مختلف جهان در نواحی گوناگون كشور ایران چنین آمده است:
عملی كردن این نقشه بسیار سهل و فقط منوط به جلب توجه انجمن‌های بسیار بزرگ خیریه یهود در آمریكا و اروپاست كه هر سال میلیون‌‌ها تومان در سایر ممالك قابل استعمار خرج می‌نمایند و یهودیان اروپای شرقی از قبیل لهستان، رومانی، اطریش، مجارستان و غیره را كه قصد فلاحت و زراعت داشته باشند به آمریكای جنوبی و غیره برده و در آن نقاط مشغول كار و كشت و زرع می‌نمایند. [...] چگونه می‌توان توجه انجمن‌های بزرگ خیریه یهود اروپا و آمریكا را جلب نمود؟ مقدمتاً باید مزایای ایران را به آنان توضیح داد، به این معنی كه ایران از هر حیث بر سایر ممالك رجحان و برتری دارد. [...] مساحت فعلی ایران یك میلیون و ششصد و پنجاه هزار كیلومتر مربع است و فقط دوازده میلیون نفر جمعیت دارد. در صورتی كه مملكت فرانسه كه مساحتش تقریباً ثلث مساحت ایران است، چهل میلیون نفوس دارد. بنابراین ایران گنجایش چندین برابر ساكنین حالیه را دارد.
مطابق طرح صهیونیستی مزبور، نه فقط بخش وسیعی از اراضی ایران به طور دایم به تملك یهودی‌های مهاجر اروپایی و آمریكایی درمی‌آمد، بلكه برای تأمین مطامع سیاسی و اجتماعی آنها، قوانین مبتنی بر دین اسلام در سراسر ایران معنی و به جای آن، قوانین، مقررات و حقوق بشر غربی در كشور ایران پیاده و اجرا می‌شد تا یهودیان منتقل شده و اسكان یافته در نواحی مختلف كشور به سهولت منشی صهیونیسم را، ـ آن گونه كه امروز در فلسطین مشاهده می‌شود ـ در ایران پیاده كنند. بر اساس مفاد مطرح مزبور، یهودی‌های مهاجر با برخورداری از حقوق و آزادی‌های بی‌حد و حصر اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، از هر گونه اختیار عمل برخوردار باشند. آنها پس از دو سال اقامت در ایران به تابعیت رسمی كشور درآمده و زمین‌های اعطایی از سوی دولت به‌طور مجانی و برای همیشه به مالكیت رسمی آنها درمی‌آمد. از سوی دیگر یهودی‌های مهاجر و مستقر در اراضی مورد نظر، تا سالیان سال از پرداخت مالیات معاف و برای واردات ماشین‌آلات صنعتی و كشاورزی نیز از پرداخت هرگونه عوارض و حقوق گمركی معاف بودند. از سوی دیگر، دولت ایران موظف بود نه تنها به آنها گذرنامه رایگان اعطا كند، بلكه در سال اول استقرار یهودی‌های نقاط مختلف جهان در سرزمین ایران، ماشین‌آلات صنعتی و كشاورزی مورد نیاز را به‌طور مجانی در اختیار آنها قرار دهد. برای پی بردن به عمق و گستره توطئه كانون‌های صهیونیستی برای اشغال سرزمین ایران و استقرار یهودیان نقاط مختلف جهان در این كشور، مطالعه و بررسی طرح هشت ماده‌ای ارائه شده از سوی اولین رئیس تشكیلات صهیونیسم ایران به دربار رضاخان، خالی از فایده نیست:
نظر به مراتب معروضه و برای این كه به سهولت بتوان توجه انجمن‌های بزرگ خیریه یهود را جلب نمود، پیشنهاد می‌نماید كه قوانینی به مضامین ذیل از مجلس شورای ملی شیدالله اركانه بگذرد:
ماده اول ـ از جمله حقوق ابتدائیه بشری آزادی و حریت عقاید و اعتقادات است. به مصداق نص صریح قرآن مجید «لا اكراه فی‌الدین» هیچ فردی از افراد در سرتاسر مملكت محروسه ایران من باب عقاید و معتقداتش مورد تعرض و لطمه احدی واقع نخواهد گشت و جان و مال همواره مصون و محفوظ است.
ماده دوم ـ حقوق كشوری و سیاسی ایرانیان بدون فرق نژاد و مذهب در مقابل قانون مساوی، از مزایای آن متمتع و بهره‌مند و وظایف آن را بدون استثنا باید انجام دهند.
ماده سوم ـ یكی از عوامل مهمه ترقی و تعالی مملكت ایران زراعت و فلاحت است. هر زارع و فلاح و صنعتگر خارجی [یهودی] كه قصد توطن در ایران را داشته باشد، پس از دو سال اقامت در مملكت می‌تواند تابعیت ایران را قبول و ورقه تبعیت به او تفویض خواهد شد.
ماده چهارم ـ دولت علیه ایران اراضی وسیعه قابل فلاحت و زراعت خالصه را مجاناً الی الابد در تحت اختیار فلاحین و زارعین [یهودی] خارجی كه قصد توطن در ایران را داشته باشند گذارده، تا خود به كشت و زرع آن پرداخته و در عُمرانیتش بكوشند.
الف ـ هر فامیل سه الی پنج نفری و زیادتر به فراخور حال هریك، قطعه زمینی كه قابل فلاحت و زراعت و میوه‌كاری باشد الی الابد تفویض خواهد شد، به مقداری كه محصولات سنواتی آن، معیشت و زندگانی آنها را تكافو نماید تا پشت در پشت در آن زمین به كشت و زرع اشتغال یابند.
ب ـ تقسیم اراضی بین زارعین و فلاحین [یهودی] به موجب نظریات كمیسیونی مركب از چهار نفر خواهد بود كه دو نفر آن را حكومت ایران (وزارت اقتصاد ملی) معین و دو نفر دیگر آن از طرف زارعین و فلاحین [یهودی] به‌طور نماینده نامزد خواهند شد.
ماده پنجم ـ هیچ زارعی یا فلاح [یهودی] و یا اخلاف و اعقاب آنها حق ندارند كه در تحت هیچ عنوانی، قطعه زمینی را كه به آنها تفویض شده به شخص یا اشخاص و یا مجامع و غیره كه تبعیت ایران را ندارند انتقال نموده و یا به آنها بفروشند.
ماده ششم ـ كلیه اراضی كه به موجب مقررات (ماده سوم) بین زارعین و فلاحین تقسیم می‌شود از پرداخت هر [گونه] مالیات و عوارض تا مدت ده سال معاف است.
ماده هفتم ـ ورود كلیه ماشین‌آلات و ادوات زراعتی و فلاحتی و صنعتی از تأدیه حقوق گمركی معاف است. كلیه ماشین‌آلات و ادوات زراعتی و فلاحتی و صنعتی را دولت عليّه در سال اول بذر و كود لازمه را مجاناً به فلاحین و زارعین [یهودی] اعطا خواهد نمود.
ماده هشتم ـ قناسل [جمع قنسول] دولت عليّه ایران مقیمین خارجه به كلیه مهاجرینی [یهودی‌ها] كه قصد توطن در ایران را داشته و می‌خواهند به شغل فلاحت و زراعت اشتغال یابند، ویزای مجانی خواهد داد.
محافل صهیونیستی، یكی از مزایای طرح مزبور را افزایش جمعیت ایران توجیه می‌كردند و مدعی بودند كه انتقال یهودی‌های نقاط گوناگون جهان به ایران و اسكان آن در نواحی مختلف این كشور موجب ازدیاد آمار جمعیت این سرزمین شده و این موضوع برای كشور ایران امتیازی بزرگ در عرصه بین‌المللی محسوب خواهد شد! هرچه عده مهاجر [یهودی] زیادتر باشد بر عده نفوس مملكت خواهد افزود و هرچه عده نفوس مملكتی زیاد باشد، قوه و نفوذ آن ملت به همان نسبت زیادتر است.
هیچ تردیدی نیست كه اگر كانون‌های صهیونیستی موفق به اجرای طرح توطئه‌آمیز مزبور در سرزمین ایران می‌شدند، قطعاً شهرها و مناطق مختلف ایران امروز وضعیتی چون تل آویو، حیفا، یافا، عكا و... در فلسطین و یا نیویورك در آمریكا داشت و دنیای اسلام شاهد فرمانروایی مشتی صهیونیست در این بخش از جغرافیای سیاسی جهان بود. مجامع صهیونیستی اگرچه در اجرای طرح مزبور توفیق نیافتند، اما به شكل‌ها و شیوه‌های دیگر نفوذ و سیطره خود را در ایران افزایش و گسترش دادند.
پی‌نویس‌ها:
1- سازمان اسناد ملی ایران، دولت ایران و متخصصان مهاجر آلمان؛ به كوشش رضا آذری شهرضایی؛ 1374؛ چاپ اول، صص 1 و 2.
2- همان.
3- همان؛ صص 5 تا 7.
4- جالب اینكه، به عكس توجیهات آن دوران، امروز محافل جهانی صهیونیستی نه تنها افزایش جمعیت در كشور ایران را مضر قلمداد می‌كنند، بلكه به انحاء گوناگون سعی در جلوگیری از رشد و افزایش جمعیت مردم مسلمان ایران، به‌ویژه از طریق برخی نهادهای بین‌المللی و جهانی دارند.
5- همان.
منبع: پژوهه صهیونیت مركز مطالعات فلسطین كتاب دوم، 1381 صص 362 تا 367
منبع بازنشر: سایت موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی
تعداد بازدید: 1002
