26 اسفند 1395
محمدحسین قدمی
آن روزهایی که مردم انقلابی ایران دستی بر آتش مبارزه داشتند، ما هم دستی به قلم و خط و نقاشی داشتیم و با بروبچه‌های هیئت مسجد محله، در و دیوار را رنگ کرده و نقاشی می‌کردیم و شعار می‌نوشتیم و شب‌ها روی پشت‌بام‌ها تکبیر می‌گفتیم. بچه‌های انقلابی محله، از هر فرصتی برای ضربه زدن به رژیم پهلوی استفاده می‌کردند دست به ابتکار جدیدی می‌زدند.
عید فطر سال 1357 هم روز پر خاطره و مخاطره‌ای بود. عید آن سال هم یک فرصت طلایی بود که می‌بایست به قول بچه‌ها «کاری می‌کردیم کارستون». پس از بحث و مشورت نتیجه این شد که عکس امام خمینی(ره) را روی پارچه بزرگی نقاشی کنیم و ببریم «قیطریه» - محل برگزاری نماز که وسعت وسیعی داشت ـ نصب کنیم. هر چند که عده‌ای می‌گفتند: با وجود موقعیت حساس کشور و وجود مأموران ساواک و اطلاعات و کنترل شدید حفاظت ویژه، غیرممکن است، اما توکل کردیم و دست به کار شدیم...
خب، طبق معمول مأموریت و عملیات کشیدن عکس امام(ره) به بنده واگذار شده و شبانه آن را روی پارچه بزرگی نقاشی کردم و صبح خروس‌خونِ روز بعد با بچه‌ها راهی قیطریه شدیم. مأموران حکومت پهلوی مثل مور و ملخ به آنجا ریخته و سخت مردم را زیر نظر داشتند و کنترل می‌کردند و ساک‌های مشکوک را می‌گشتند. آن سوی خیابان هم سربازهای تا دندان مسلح ماسک به چهره نیز، انگشت به ماشه آماده فرمان شلیک لحظه شماری می‌کردند... پارچه با ترفند خاص به محل نماز برده شد و در صفوف نمازگزارن به انتظار وقت و لحظه مناسب نشستیم. البته قرار بود همان اول آن را نصب کنیم ولی پیش چشمان مأموران مراقب، تقریباً غیرممکن بود. لذا عملیات برپایی «پلاکارد» به وقتی موکول شد که جمعیت زیادی حضور می‌یافت و دیگر کسی جرأت برداشتن و پاره کردن آن را نداشت.
نماز عید آن سال به امامت آقای مفتح خوانده و اقامه می‌شد و زمان سخنرانی، بهترین لحظه نصب عکس بود... لحظه مناسب که رسید، بچه‌ها دست به کار شده پارچه را به چوب کشیدند و در یک چشم بر هم زدن عکس و پلاکارد جلوی چشمان نمازگزاران در کنار تریبون سخنران نصب شد و ناگهان صلوات و تکبیر مردمِ به وجد آمده بلند شد و لرزه به اندام حامیان حکومت ستم‌شاهی انداخت و در میان خروش امت انقلابی، دیگر کسی جرأت و جسارت برداشتن عکس و تصویر را پیدا نکرد.
حرکت بعدی این بود که به محض پایان مراسم – قبل از اقدام ساواک – پارچه جمع شده، قاطی جماعت به خیابان آورده شود. این حرکت هم با کمک و همکاری مردم به خوبی انجام شد و دقایقی بعد تصویر امام خمینی(ره) بر دستان جلوداران راهپیمایی قرار گرفت و ساواک انگشت به دهان ماند. این اولین تمثال بزرگ امام(ره) بود که در اولین راهپیمایی بزرگ درخشید و سپس به تدریج عکس‌های دیگر بر آن اضافه شد و حرکت انقلابی با شعار: «فردا صبح، هشت صبح، میدان شهدا» تا پیروزی ادامه یافت...
تعداد بازدید: 2051
