23 خرداد 1396
احمد سروش‌نژاد
در اسناد لانه جاسوسی آمریکا (سفارت سابق آمریکا در تهران) تحلیل‌گری ایالات متحده آمریکا در مورد وضعیت سران اشغالگران فلسطین دیده می‌شود: «تجدید سازمان کابینه... که بگین[1] را به عنوان سرپرست وزارت خارجه تعیین نمود، بایستی که پایگاه ائتلاف را در کنیسه مستحکم‌تر نماید. به نظر ما بگین قادر نخواهد بود که وزارت خارجه را علاوه بر نخست‌وزیری اداره نماید... عدم توانایی بگین در پیدا نمودن یک جانشین شایسته برای دایان[2] گواه شدت اختلافات داخلی ائتلاف و همچنین عدم توانایی فزاینده بگین برای به کار گرفتن یک رهبری قوی می‌باشد...»[3]
همچنین در بخش‌هایی از سندی دیگر، ذیل گزارش بیوگرافی اسحاق رابین، یکی از نخست‌وزیران اسرائیل چنین آمده است: «در 22 آوریل 1974 [اردیبهشت 1353] حزب کارگر اسرائیل اسحاق رابین را نامزد نمود تا به عنوان نخست‌وزیر برگلدامایر پیشی گیرد. او مسئول تشکیل دولت شد تا جایگزین دولتی شود که ماه قبل وی به عنوان وزیر کار به آن پیوسته بود... قدرت سیاسی او از روابطش با اعضای اصلی نخبگان حاکم ناشی می‌شود تا از هر نوع پایگاه قدرت سازمانی... پس از بازگشت از یک مأموریت پنج ساله به عنوان سفیر اسرائیل در ایالات متحده... وی نمایان‌گر یک انقطاع مشخص با نسل گذشته رهبران اسرائیلی می‌باشد... او اولین نخست‌وزیر سابرا (متولد اسرائیل) می‌باشد و در 52 سالگی جوان‌ترین است... به نظر او اسرائیل برای به رسمیت شناخته شدن به عنوان یک کشور مستقل جنگ می‌کرده است نه برای قلمرو. نخست‌وزیر جدید... آماده برای استفاده از زور برای محافظت از امنیت اسرائیل می‌باشد. او معتقد است که مذاکرات با کشورهای عربی زمان می‌برد و فکر می‌کند که اسرائیل باید در یک حالت همیشه آماده برای هر نوع اضطرار نظامی باقی بماند... در ژوئیه 1971 [تیر 1350] او سازمان ملل را محل عوام‌فریبی خواند و آن را متهم نمود که برای 15 سال یک نقش منفی درباره اسرائیل بازی کرده است...»[4]
حامیان اسرائیل همواره این‌گونه القا می‌کنند که این دولت درجست‌وجوی صلح بوده و در هر وضعیتی و حتی در شرایطی که تحریک هم شده، از خود خویشتن‌داری زیادی نشان داده است، اما در واقع هرگز چنین نبوده است: «در خلال یک مصاحبه در مارس 1974 [اسفند 1352] با یک خبرنگار انگلیسی، رابین گفت اسرائیل نمی‌تواند یک کشور جداگانه فلسطینی را بپذیرد. بعداً در بین یک مکالمه محرمانه با همان خبرنگار، رابین گفت او احساس می‌کند که تاریخ در جهت یک کشور جداگانه حرکت می‌کند و اسرائیل ممکن است، مجبور باشد که با آن حرکت کند...»[5]
واقعیت آن است که اسرائیل همواره یک دارایی استراتژیک برای آمریکا بوده است. در واقع رابطه با اسرائیل اساساً موضوع مهمی در واشنگتن بوده است که در نتیجه آن حامیان آمریکایی اسرائیل به بازیگران مهمی در پایتخت آمریکا تبدیل شدند و امکانات بیشتری برای توسعه فعالیت‌های خود به دست آوردند. لذا دقت و تحلیل جزء به جزء امکانات و دستاوردهای اسرائیل همواره از نظر آمریکاییان قابل بررسی و پی‌گیری بوده است. برای نمونه «نیروی دفاعی اسرائیل به‌طور رسمی تانک مرکاوا را قبول کرد. این پس از حداقل 6 سال کار برای تهیه یک تانک اصلی جنگی مناسب برای تاکتیک‌ها و دکترین‌های اسرائیلی به دست آمده...»[6]
البته توجه به این نکته نیز ضروری است که آمریکا در کمک‌های مالی و نظامی خود به اسرائیل، حد و مرزی نشناخته و نمی‌شناسد و هیچ شروطی را هم برای آن تعیین نمی‌کند: «تقاضای کمک اسرائیل از آمریکا [در سال 1358]: بنا به اظهارات اورشلیم پست، اسرائیل در نظر دارد از آمریکا 3 تا 5/3 میلیارد دلار کمک مالی در سال جاری دریافت نماید. این مقدار یک میلیارد دلار بیش از کمک‌های قبلی است...»[7]
[1] مناخیم ولفوویچ بگین (تولد ۱۶ اوت ۱۹۱۳ در لهستان - مرگ ۹ مارس ۱۹۹۲ در تل آویو) ششمین نخست‌وزیر اسرائیل بوده است.
[2] موشه دایان (16 اکتبر ۱۹۱۵ - ۲۰ مه ۱۹۸۱) یکی از نظامیان اشغالگران فلسطین و سیاستمدار اسرائیلی بود.
[3] اسناد لانه جاسوسی آمریکا: کتاب اول، مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1386، ص 648، سند شماره 15: 1 نوامبر 1979 – 10 آذر 1358
[4] همان، صص 651 و 652 ، سند شماره 17: ژوئن 1974- خرداد 1353
[5]همان
[6] همان، ص 650 ، سند شماره 16: 1 نوامبر 1979- 10 آبان 1358
[7] همان، کتاب پنجم، ص 197، سند شماره 19: 5 سپتامبر 1979- 14 شهریور 1358
تعداد بازدید: 1384
