20 آذر 1396
راوی: ایاز بانیانی
گروهی از افرادی نظامی که در نیروی هوایی شیراز خدمت می‌کردند، شبهای جمعه گرد هم آمده، با حضور یکی از روحانیون محلی، به نام حجت‌الاسلام حق‌نگهدار، به قرائت، تفسیر و تجوید قرآن می‌پرداختند. آنان به اعمال دینی و مذهبی بیشتر مقید بودند و کمتر در امور سیاسی دخالت می‌کردند. به همین سبب عوامل وابسته به حکومت پهلوی در استان فارس نسبت به اعتقادات آنها بدبین شده، درباره انجام اعمال و فرایض دینی و مذهبی ایشان گزارشهایی را پنهانی به ساواک مرکزی ارسال کرده بودند.
در پی آن، در اواسط 1357ش، چند تن از همافران مورد بازجویی قرار گرفتند و شش تن از آنها برای محاکمه به تهران اعزام شدند. این شش همافر پس از تحمل مدتی زندان، از خدمت نظامی اخراج شدند. یکی از آنان اسدالله بانیانی فرزند ایاز بانیانی بود که در تهران، مورد بازجویی قرار گرفت. اواخر آبان 1357 هم در سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) حاضر شد که تکلیفش روشن شود. به وی اخطار کردند که دیگر به وجود شما در نیروی هوایی احتیاجی نیست. می‌توانید محترمانه استفعا کنید. وگرنه اخراج خواهید شد. او نیز به همراه دیگر افرادی که از نیروی هوایی شیراز به تهران انتقال شده بودند، استعفا کرد و به فسا برگشت. در فسا به پدر پیوست که همانند بسیاری از فرهنگیان فسا در گروههای انقلابی فعالیت می‌کردند.
به‌گفته ایاز بانیانی که از حوادث نزدیک به پیروز انقلاب اسلامی در شیراز و فسا خاطراتی به یاد دارد، «همافرهای نیروهای هوایی شیراز اول گروهی از نیروهای مسلح بودند که به طرفداری از انقلاب اسلامی راهپیمایی کردند. به‌واقع در آن موقعیت حساس بزرگترین فداکاری را کردند و همین تهوّر و بی‌باکی همافرهای شیراز موجب شد که نیروی هوایی تهران پادگانها را تصرف کنند و عده‌ای افسرهای طرفدار رژیم را دستگیر و با کمک مردم مدیریت امور را در اختیار گرفتند.»[1]
[1]. بانیانی، ایاز، خاطرات و واقعات (شامل گفتاری از ناگفته‌های قرن اخیر فسا)، شیراز، نوید شیراز، 1380ش، صص 589 و 590
تعداد بازدید: 1475
