17 فروردین 1397
احمد ساجدی
هفدهم فروردین 1358 امام خمینی در جمع مردم قم گفتند: «من در اواخرِ اوقاتی که در پاریس بودم توجه به یک مطلبی پیدا کردم که راجع به پیشرفت این نهضت خیلی دلخوش شدم، و این مطلب را در پاریس هم به اشخاص و اجتماعاتی که می‌شد تذکر دادم؛ و آن این بود که در انقلاباتی که در دنیا واقع می‌شود کم اتفاق می‌افتد- یا اتفاق شاید نیفتاده باشد- که این‌طور باشد که یک مطلبی را که در مرکز مملکت می‌گویند، همین مطلب در کوره ده‌های دور افتاده هم باشد؛ و آن مطلبی را که روشنفکران می‌گویند، همان را مردم بازار و کوچه و دهقان و کشاورز هم همان را خواستار باشد. من در آن وقت اطلاع پیدا کردم و بعضی را هم که از ایران می‌آمدند پیش من، به من اطلاع می‌دادند که قضیه خواست ملت ایران یک خواستی است که گسترش پیدا کرده حتی در آن قرا و قصبات دورافتاده‌ای که از همه جهات دورند... این از گسترشی که در همه جای ایران به وجود آورد. و یک گسترش دیگری که راجع به گروه‌ها و جماعات بود؛ بچه‌های دبستان- یا کوچک‌تر از آنها- همین وِرْدی را که همه مردم می‌گفتند، اینها هم می‌گفتند؛ کارگرها، کارفرماها، معلمین، اجزای دادگستری، ملّاها، طلبه‌ها، روشنفکران- همه- یک مطلب می‌گفتند و با هم بودند. من این را این‌طور فهمیدم که یک دست غیبی در کار است. انسان هر چه هم بخواهد مثلاً روشنگری داشته باشد و هر چه هم بخواهد یک همچو امری واقع بشود به این گسترش نمی‌تواند واقع بشود. من این‌طور فهمیدم که خدای تبارک و تعالی در این مسئله نظر دارد و از آنجا اطمینان برایم پیدا شد که پیروزی هست.»
منبع: صحیفه امام خمینی(ره)، ج 6
تعداد بازدید: 963
