14 فروردین 1399
حضور امام خمینی در قم شور و شعف زایدالوصفی در بین مردم اقصی نقاط کشور ایجاد می‌کند و سیل مشتاقان به سوی قم برای دیدار امام روانه می‌شوند.
حجت‌الاسلام بهجتی حضور امام در قم را به فال نیک گرفته و طلوع خورشید در دل سیاه شبِ رژیم، طلیعه صبح فجر را نوید می‌دهد:
طلوع آفتاب در دل شب
مژده که ایام غم آمد به سر...
مهر نشاط از افق آمد به در
آتش دل، ساکن و خاموش شد
محنت ایام، فراموش شد
گشته طبیعت، لبش از خنده باز
خاک نموده است بر افلاک، ناز
نقش زده بر رخ هستی نشاط
غرق شده در فرح و انبساط
گشته زمان دیگر و عالم دگر
مژده رحمت رسد از بام و در
دلبر ما گشته برون از حجاب
در دل شب کرده طلوع آفتاب
یوسف زندانی دور از نظر
رسته ز زندان و شده جلوه‌گر
راحت دل، مایه عشق و امید
ماه‌صفت در دل ظلمت دمید
موج طرب روی زمین ریخته
خنده و گریه به هم آمیخته
گریه کند دیده، ز شوق وصال
خنده زند لب، ز سر وجد و حال
ای گل آمال و بهار امید
رهبر آزاده، زعیم رشید
بی تو، جهان برگ و نوایی نداشت
سبزه و گل بی تو صفایی نداشت
بهر کسی بی تو، بهاری نبود
شادی و امید و قراری نبود
زان که بهار دل ملت، تویی
عید حقیقی به حقیقت تویی
آیت حق، روی دل‌افروز توست
راز شرف، نهضت پیروز توست
شد دل تو معدن اسرار حق
جان تو، سرچشمه انوار حق
علم و شجاعت، به تو نازد همی
دست توسل، به تو یازد همی
دین و خرد، زنده ز اقدام توست
روح خدا، جلوه‌گر از نام توست
دیدنت ای رهبر بیدار ما
هست شفای دل بیمار ما
داد قیام تو به ما آبرو
جامعه را برد به عزت فرو
مثل تویی را چو جهان آفرین
ساخت عیان، گفت به خود آفرین
منبع: بهبودزاده، جواد، دهم فروردین: تحلیلی بر تاریخ انقلاب اسلامی یزد، ج 1، تهران، سوره مهر، 1398، ص169 و 170.
تعداد بازدید: 1184
