28 مهر 1399
[خاطره‌گو: وجیهه ملکی (زندانی سال 55 ـ 54) از مبارزان انقلابی در دوره حکومت پهلوی است که توسط ساواک در سال آخر دبیرستان شناسایی و دستگیر شد]
از آنجایی که موهای بلند خانم‌های زندانی وسیله‌ای برای اذیت و آزار آنها توسط شکنجه‌‌گران شده بود و دژخیمان ستم‌شاهی با گرفتن موهای بلند خانم‌ها آنها را روی زمین می‌کشانیدن. با هم‌سلولی‌ها تصمیم گرفتیم که این حربه را از دست آنان خارج کنیم و با اعلام این که موهای ما شپش زده، خواهان کوتاه کردن موهای خود شدیم. سرانجام در یک روز جمعه بعدازظهر سه تا نگهبان مرد برای این که موهای ما را کوتاه کنند آمدند، اما هیچ‌کدام حاضر نشدیم که آنها موهای ما را کوتاه کنند. آنها هم با اصرار ما مجبور شدند قیچی را به دست خودمان بدهند و یکی از هم‌سلولی‌ها به نام خانم بوستان موهای ما را با عجله کوتاه کرد. وقتی وارد سلول شدیم آینه که نداشتیم ما همدیگر را می‌دیدیم و به هم می‌خندیدیم چون موهای ما نامرتب کوتاه شده بود هر کس از قیافه دیگری خنده‌اش می‌گرفت و این وسیله سرگرمی ما شده بود.
منبع عکس: سایت موزه عبرت
منبع: تلخند زندانی، گردآوری و تدوین سیدمحمود رضویان، تهران، موزه عبرت ایران، 1391، ص 130 و 131.
تعداد بازدید: 1244
