30 اسفند 1399
احمد ساجدی
یکی از عمده‌ترین محورهای تبلیغاتی استعمارگران طرح جدایی دین از سیاست است. شگرد تبلیغاتی همه این محافل نیز تلاش برای تخریب دین با استفاده از اتهاماتی مانند تحجر، عقب‌ماندگی، واپس‌گرایی، و ... است. هدف اصلی نیز خارج ساختن دین از حیطه سیاست و اگر بتوانند از قلمرو زندگی بشر بوده است.
تبلیغات دامنه‌دار استعمار همواره در این جهت بوده که اسلام را در یک رشته دستورات اخلاقی و معنوی خلاصه کند و مسلمانان را تنها به انجام مسائل اخلاقی و اخروی و معنوی سرگرم سازد تا سایر امور دنیوی به خصوص سیاست را رها کنند. این‌گونه القائات متأسفانه به تدریج به درون فرهنگ اعتقادی مسلمانان جهان راه یافته و تا حدی در رسیدن به مقاصد خود نیز موفق بوده است.
القاء این تفکر منجر به شکل‌گیری باور «دین منهای مبانی سیاسی» یا همان شعار «جدایی دین از سیاست» گردیده و برای جهان اسلام و روابط میان فرقه‌های مختلف اسلامی، مشکلات زیادی به وجود آورده است.
از این‌رو ریشه‌های ظهور این طرح استعماری را ابتدا باید در دو عنصر: یکی تفکر سطحی قشری و تحجر‌گرایانه از اسلام و دیگری تبلیغات مستمر دشمنان اسلام جستجو کرد. پیروان عنصر اول، اسلام را همچون مسیحیت در کنج مساجد و عبادتگاه‌ها محصور کرده و پیروان عنصر دوم نیز اصرار دارند که دین پدیده‌ای ناقص است و برای اداره امور سیاسی جوامع بشری برنامه منطبق با شرایط روز ندارد.
امام خمینی(ره) با درک صحیح از ابعاد این توطئه بزرگ فرهنگی، همواره تلاش کردند این تفکر را از جامعه و حتی از حوزه‌های علمیه بزدایند و بعد سیاسی اجتماعی دین اسلام را احیا نمایند. ایشان ضمن مبارزه با این تفکر و منشاء اشاعه آن هموار تلاش کردند رسالت جهانی دین را معرفی و جامع بودن دین را در کنار جهل و نادانی مخالفان آن، از جهات مختلف مطرح سازند. امام(ره) با جریان انقلاب اسلامی و با تشکیل نظام جمهوری اسلامی که حکومتی سیاسی برخاسته از انقلاب اسلامی و مبتنی بر مبانی دین بود، به جهانیان نشان دادند که برخلاف تبلیغات رایج غرب دین قادر به تشکیل حکومت است و قدرت اثرگذاری سیاسی و تغییر بنیان‌های سیاسی دارد.
در راستای فهم بیشتر دیدگاه‌های حضرت امام(ره) از «پیوند معنویت و سیاست در انقلاب اسلامی ایران» اخیراً کتابی با عنوان «انقلاب معنوی ایران» توسط پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی (وابسته به مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی) منتشر شده است. این کتاب که به همت دکتر مسعود کریمی بیرانوند تهیه و تنظیم شده در ابتدا مبانی نظری «پیوند معنویت‌گرایی و سیاست دینی» را طرح کرده و آن را در دو فصل با عناوین: 1- مبانی حکمی پیوند معنویت‌گرایی و سیاست دینی، 2- روش تحلیل و چهارچوب نظری مورد بررسی قرار داده و سپس «مطالعه موردی معنویت‌گرایی و سیاست دینی را در جریان انقلاب اسلامی ایران» را در چهار مبحث جداگانه به بحث گذارده است. عناوین این مباحث نیز عبارتند از: 1- هجرت و نقش آن در براندازی نظام سیاسی طاغوتی، 2- فنا و نقش آن در پالایش نظام سیاسی، 3- بقا و نقش آن در بازآفرینی سیاسی، 4- خلافت و نقش آن در تحقق نظام سیاسی الهی.
کتاب «انقلاب معنوی ایران» در تلاش است تا صحت چند اصل را که بیانگر تلفیق دین و سیاست است، به اثبات برساند. این اصول عبارتند از:
الف- اسلام در کشورهای مسلمان می‌تواند خود معمار تحول و تغییرات سیاسی باشد. این اصلی است که باور آن با وقوع انقلاب اسلامی در ایران امکان‌پذیر گردید.
ب– اسلام می‌تواند نظام و رژیم سیاسی مبتنی بر ارزش‌های دینی را در دنیای مدرن امروز خلق کند. تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایران در سال 1358 نیز باور این اصل را ممکن ساخت.
ج- اسلام این توانایی را دارد که نسلی از حکومتگران صالح را که به پیوند عمیق میان دین و سیاست اعتقاد دارند، تربیت نماید. بدیهی است انسان‌سازی و پرورش انسان‌های مؤمن از اهداف اساسی و دراز مدت در تمدن‌سازی نوین اسلامی است.
در کتاب «انقلاب معنوی ایران» سابقه تمدن یک هزار ساله اسلام و تمدن ۴۰۰ ساله غربی مقایسه شده و چگونگی تلاش غربی‌ها در مصادره جلوه‌های تمدن اسلامی و سپس ایجاد مزاحمت در برابر رشد و پویایی تمدن اسلامی، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نویسنده معتقد است تمدن غربی برای جلوگیری از سقوط خود از شکل‌گیری و اشاعه تمدن نوین اسلامی جلوگیری می‌کند، زیرا تمدن غربی دیر زمانی است که شرایط لازم برای سقوط و انحطاط را در خود دارد. موانع غرب در برابر تمدن اسلامی به صورت مزاحمتهای ساختاری، تهدید و ایجاد موانع مشترک برای همه کشورهای اسلامی است و این موانع اکنون یکصد و پنجاه سال است که دلیل اصلی توسعه‌نیافتگی جهان اسلام را تشکیل داده است.
کتاب «انقلاب معنوی ایران» در ۴۶۹ صفحه، با قطع وزیری توسط مؤسسه چاپ و نشر عروج در سال ۱۳۹۸ منتشر و با بهای ۷۵ هزار تومان روانه بازار شده است.
تعداد بازدید: 704
