21 خرداد 1403
حاج اسماعیل رضایی فرزند لطف‌الله سال 1304 ش در تهران به دنیا آمد. از دوران نوجوانی به بارفروشی در میدان میوه و تره بار تهران مشغول شد. مقلد امام خمینی(ره) بود و در رسیدگی به خانواده‌های بی‌سرپرست تلاش می‌کرد. در ساخت مسجدی در محله بیسیم نجف‌آباد در تهران همت گماشت و بسیاری از مساجد بر اثر مساعدت و همراهی او فرش شده بود. یکی از عناصر اصلی پخش اعلامیه‌های امام خمینی(ره) در سطح تهران بود و در سازمان دادن هیئت‌های مذهبی در روزهای تاسوعا و عاشورای سال 1342 نقش موثری داشت. از جمله کارهای عام المنفعه و خدمات بسیار مهم او می‌توان به احداث حدود 300 خانه دو اتاقه در جنوب تهران اشاره کرد.
به هنگام تحریم خرید و فروش و مصرف پپسی‌کولا توسط مراجع تقلید، به علت وابستگی مالک آن به فرقه بهائیت و صرف بخشی از درآمد آن در راه مبارزه با اعتقادات مذهبی شیعیان، یک تظاهرات با شکوه مذهبی بر ضد بهائی‌ها سامان داد و در بنای مسجد صاحب الزمان(عج) واقع در خیابان آزادی نقش اساسی داشت. ارتباط او در بین روحانیت، عمدتاً با مرحوم لاله‌زاری بود. او و یارانش شبهای جمعه با آقای سید مهدی لاله‌زاری جلسات بسیاری داشتند. ماموران حکومت پهلوی ظاهراً بیش از هر چیز، به علت نقشی که او بر ضد بهائی‌ها در چراغانی و بنای مسجد صاحب الزمان(عج) داشت از شخص وی انتقام گرفتند. سرانجام به جرم رابطه با امام خمینی(ره) و اقدام علیه امنیت حکومت پهلوی در دادگاه بدوی و تجدید نظر محکوم و علیرغم اعتراض مردم تهران و اقدام علما و آیت‌الله بهبهانی به ممانعت از اجرای حکم، در سحرگاه یازدهم آبان 1342 در سن 38 سالگی اعدام شد و به شهادت رسید. او در بازجویی خود توضیح می‌دهد که در روز چهارم پس از قیام 15 خرداد 1342 دستگیر شده است. او پس از دستگیری تحت فشارهای شکنجه قرار می‌گیرد و به عنوان متهم شماره 2 حادثه 15 خرداد بازجویی می‌شود.
شهادت حاج اسماعیل رضایی موجب تأثر شدید حوزه علمیه قم شد. برای اولین بار حوزه علمیه قم و دروس دینی برای یک غیر روحانی یکپارچه تعطیل شد. با همه اختناقی که حکومت پهلوی اعمال کرده بود، در سرتاسر کشور برای تجلیل از وی مجالس ختم برپا شد و در هفتم شهادت او و طیب حاج‌رضایی جمعی از مبارزان سرشناس و متدین بازاری و روحانی با عنوان «هیئت‌های مؤتلقه اسلامی» اعلامیه‌‌ای صادر کردند.
تعداد بازدید: 603
