29 اسفند 1401
الهام صالح
امام خمینی در 29 اسفند 1357 به مناسبت فرا رسیدن سال جدید، رهنمودهایی به دولت و مردم ارائه کردند.
امام خمینی در این تاریخ در حضور هیأت دولت موقت، سال 1357 را سالی پرزحمت برای مردم ایران و کمسابقه در تاریخ خواندند و درباره پیروزی مردم بر حکومت پهلوی فرمودند: «قدرتی که ملت ما نشان داد و عَرضه کرد بر جهان، باید بگویم بیسابقه بوده است؛ برای اینکه ملتی که پنجاه و چند سال در تحت فشار طاقتفرسا بود و همه قدرتها را از او سلب کرده بودند و تمام زندگی آنها را تباه کرده بودند، اینها در عین حال قیام کردند و نهضت کردند. و من نمیتوانم اسمی روی این نهضت بگذارم الا اینکه نهضتْ اسلامی و به قدرتِ اسلام بود و به قدرت ایمان بود. اگر قدرت ایمان نبود امکان نداشت با دست خالی یک ملتی بر این قدرتهای شیطانی غلبه کند.»[1]
امام خمینی بر حفظ پیروزی تأکید کردند: «باید ملت ایران این پیروزی را و این نهضت را حفظ کنند. اگر این نهضت خدای نخواسته رو به سستی گراید، باید مهیای اعاده مصیبتهای سابق باشیم. اگر تفرقهای بین ملت ما حاصل بشود، اگر دستهای جنایتکاری بین ملت ما تفرقه بیندازد باید ملت باز خودش را مهیا کند برای اختناقها و برای چپاولگریها و برای عقبماندگیها. رمز پیروزی ما وحدت کلمه و اتکال به خدا و اتکال به اسلام بود. این رمز را ملت ما نباید از دست بدهد.»[2]
امام خمینی درباره حاصل نشدن پیروزی نهایی فرمودند: «تذکرات به ملت این است که شما باید در این موقع که به آستانه پیروزی رسیدید، گمان نکنید که کار تمام شد و ما پیروز شدیم؛ که این گمان موجب میشود که سستی پیدا بشود. انسان تا در یورش است قوی است، تا پیشرفت میکند قوهاش زیاد است؛ وقتی خودش را پیروز دید ضعیف میشود، و ممکن است دشمنهای ما از ضعف ما استفاده کنند. ما باز پیروزی نهایی را پیدا نکردیم.»[3]
امام، سخنانشان را اینطور ادامه دادند: «ما یک مطلب را پیش بردیم و آن اینکه دست جنایتکار سلسله پهلوی را قطع کردیم، و - تا یک حدودی - ریشههای او و شاخههای او را هم قطع کردیم لکن باز از ریشههای آنها - باز - در این مملکت هست و دستهای جنایتکاری دنبال آنها هست؛ و آمال و آرزوی آنهایی که میخواستند خزاین ما را ببرند و ما را به عقب نگه دارند برای بردن خزاین ما، دنبال اینها هست.»[4]
ایشان اعلام کردند توطئهها هنوز ادامه دارد: «توطئهها هست باز. و ما اگر چنانچه خود را پیروز بدانیم و گمان کنیم پیروز شدیم، خدای نخواسته از این امور غفلت میکنیم. ما باید خودمان را پیروز ندانیم، باید در آستانه پیروزی بدانیم؛ و همینطور هم هست. ما تا آستانه پیروزی رفتیم، و پیروزی آن روزی است که تمام ریشههای اجانب و تمام ریشههای فساد از مملکت ما بریده بشود و قطع بشود؛ و باز نشده است.»[5]
امام خمینی بر ادامه دادن نهضت و حفظ وحدت کلمه تأکید کردند: «ملت شریف ایران موظف است که این نهضت را به همینطوری که تا اینجا آورده است، این نهضت را حفظ کند. و با حفظ وحدت کلمه و با حفظ این نهضت و غایت نهضت - که عبارت از اسلام و جمهوری اسلامی بود - با حفظ اینها جلو برود.»[6]
امام خمینی از مردم خواستند به خود، سستی و سردی راه ندهند: «سستی راه ندهید به خودتان، سردی راه ندهید به خودتان، گمان پیروزی، گمان پیروزی نهایی نبرید؛ اگر این گمان برده بشود یا این اعتقاد پیدا بشود، سستی پیدا میشود. شما باید خودتان را نیمهپیروز بدانید و در نیمه راه؛ و بقیه راه را که بسیار مشکل است باید با همت همه، با همت همه قشرها، باید ما تعقیب کنیم و به نهایت برسانیم.»[7]
امام بر ضرورت ساختن ویرانیهای ایران با همکاری همه اقشار مردم تأکید کردند: «نمیتوانیم اتکال کنیم به اینکه روحانیت این کار را انجام بدهد، روحانیت نمیتواند. نمیتوانیم اتکال کنیم به اینکه ادارات دولتی، فرهنگیان این کار را انجام بدهند، آنها هم نمیتوانند. اگر بخواهیم از حالا به بعد مشغول ساختن این ویرانه باشیم، هیچیک از اقشار تنها نمیتوانند این ویرانه را بسازند؛ باید باز همه با هم - تمام اقشار با هم - باید این ویرانه را بسازند منتها هر کس در هر محلی هست.»[8]
ایشان به گرانفروشان و محتکران هشدار دادند: «بازار ما باید یک بازار اسلامی باشد. از قراری که مکرر به من گفتهاند، الان یک دستهای سودجو در بازار هستند که اینها قیمتهای بسیار گران روی اجناس گذاشتهاند. این یک مطلب غیر انسانی است؛ یک مطلبی است که باید فکر کنند اینهایی که میخواهند حالا سود ببرند، باید توجه داشته باشند که این ملت، که اکثرشان عبارت از این طبقه پایینی است که نمیتوانند خودشان را اداره کنند، اینها بودند که ما را رساندند به این پیروزی.»[9]
امام خمینی درباره ضرورت تحول فرهنگی فرمودند: «باید در این سال جدید عنایت زیاد بشود؛ اول به فرهنگ. این فرهنگ باید متحول بشود. فرهنگ استعماری فرهنگ استقلالی بشود. باید معلمینی که در این فرهنگ یا در تمام قشرهای اساتید و - عرض میکنم - اینها باشد انتخاب بشوند و اشخاص صحیح، سالم. کسانی که جوانهای ما را تربیت صحیح بکنند نه اینکه یک تربیت انگلی بکنند؛ چنانچه تا حالا بنا بر این بوده است که اینها را غربی بار بیاورند، غربزده کنند.»[10]
امام خمینی درباره نقش دولت در انتخاب رئیسان دانشگاهها و معلمهای مدارس، گفتند: «دولت باید درست توجه بکند که رؤسایی را که انتخاب میکند برای دانشگاهها، برای مدارس، معلمینی را که انتخاب میکنند آنها برای تربیت اطفال، اینها باید همه متحول بشود از حال سابق؛ و کسانی که سابق در خدمت اشخاص بیگانه بودند یا در خدمت طاغوت بودند، حالا ثانیاً نیایند و بچههای ما را باز به عقب برانند. این هم یک مطلبی است که در فرهنگ بسیار مهم است. و بالاخره باید فرهنگ متحول بشود به یک فرهنگ سالم، به یک فرهنگ مستقل، و یک فرهنگ انسانی.»[11]
امام، مردم را موظف دانستند تا از ارتش حمایت کنند: «در جهت ارتش، ملت ما موظف است که از ارتش - الان - حمایت بکند. ارتش را تضعیف نکنید. ما احتیاج به ارتش داریم؛ ملت احتیاج به ارتش دارد. ارتش باید از طرف ملت حمایت بشود و تقویت بشود لکن ارتش هم باید ملاحظه کند.»[12]
ایشان همچنین درباره وظیفه فرماندهان ارتش فرمودند: «روسای ارتش باید ملاحظه کنند که اگر چنانچه یک اشخاصی در بین آنها هست که در خدمت طاغوت بوده است و جنایتکار بوده است آنها را، با تدریج و یا به طور دیگر، آنها را کنار بگذارند و اشخاص شرافتمند را در رأس ارتش یا در مواردی که باید به کار بگیرند به کار بگیرند. در انتصاباتشان خیلی دقت بکنند که انتصاباتْ صحیح باشد.»[13]
امام خمینی از دولت نیز خواستند تا در انتصابها دقت کند: «وظیفه دولت هم همین است. انتصاب استاندارها، انتصاب فرماندارها، همه این انتصابات، انتصاب دادگستریها، تمام این انتصابات باید بررسی بشود، و تمام آنهایی که بیشتر در خدمت طاغوت بودند و جرمهای آنها واضح است و مردم از آنها ناراضی هستند، اینها را انتخاب نکنند و به نارضایتی مردم اضافه نکنند. باید اینها الان در خدمت مردم باشند. دولت خدمتگزار مردم باید باشد.»[14]
امام خمینی ضمن اینکه از دولت خواستند تا به کارگرها عنایت بیشتری بکند، به کارگران نیز اطمینان خاطر دادند که دولت در مسیر تلاش برای آنهاست: «من به کارگرها اطمینان میدهم که اینطور نیست که دولت نخواهد برای شما کاری بکند. حتیالامکان میخواهند کار بکنند، مشغول هستند. وزیر کار مشغول است به اینکه یک ترتیب صحیحی بدهد لکن تدریج لازم دارد. از کارگرها میخواهم که تدریج را حفظ بکنند و ملاحظه بکنند، و مشکلات دولت را در نظر بگیرند.»[15]
امام خمینی با ذکر این نکته که رادیو و تلویزیون «هم در طرف تبلیغات فاسد اهمیت زیاد دارد و هم در طرف تبلیغات صحیح»[16]، از رادیو و تلویزیون به عنوان دستگاههای تربیتی نام برده و فرمودند: «این دستگاهها دستگاههای تربیتی است؛ باید تمام اقشار ملت با این دستگاهها تربیت بشوند؛ یک دانشگاه عمومی است. دانشگاهها دانشگاههای موضعی است، این یک دانشگاه عمومی است یعنی دانشگاهی است که در تمام سطح کشور گسترده است. باید از آن، عملِ دانشگاه را، به آن اندازهای که میشود، استفاده کرد. باید این دستگاهْ دستگاهی باشد که بعد از چند سال تمام قشر ملت را روشن کند، تمام را مبارز بار بیاورد، تمام را متفکر بار بیاورد، تمام اینها را مستقل بار بیاورد.»[17]
پینوشتها:
[1]. خمینی(س)، روحالله، صحیفه امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، چ سوم، زمستان 1379، ج 6، ص 392.
[2]. همان، ص 392 - 393.
[3]. همان، ص 393.
[4]. همانجا.
[5]. همانجا.
[6]. همانجا.
[7]. همان، ص 393 - 394.
[8]. همان، ص 394.
[9]. همان، ص 395.
[10]. همان، ص 396.
[11]. همانجا.
[12]. همانجا.
[13]. همان، ص 396 - 397.
[14]. همان، ص 397.
[15]. همان، ص 398.
[16]. همان، ص 399.
[17]. همانجا.
تعداد بازدید: 299
