22 بهمن 1402
الهام صالح
ضرورت حفظ نظم، پرهیز از هرج و مرج و تعرض به قوای انتظامی، از محورهای پیام‌های امام خمینی در روزهای 22 و 23 بهمن 1357 بود.
امام خمینی در تاریخ 22 بهمن 1357 پیامی خطاب به مردم در ضرورت حفظ آرامش و هوشیاری صادر کردند: «اکنون که به خواست خداوند متعال پیروزی نزدیک است و نیروی ارتش عقب‌نشینی و عدم دخالت خودشان را در امور سیاسی ابراز و پشتیبانی خودشان را از ملت اعلام کرده‌اند، ملت عزیز و شجاع با کمال مراقبت از اوضاع و در عین حفظ آمادگی برای دفاع احتمالی، در صورتی که نیروی ارتش به پادگان‌های خود رفته‌اند، آرامش و نظم را حفظ نمایند.»[1]
امام خمینی در این پیام به مردم درباره رفتارهای اخلالگران هشدار دادند: «اگر اخلالگران بخواهند با آتش‌سوزی و خرابکاری فاجعه به بار آورند، آنان را به وظیفه شرعی و انسانی‌شان آگاه گردانند و نگذارند این قبیل کارها موجب هتک حرمت ملت شود؛ و به سفارتخانه‌ها حمله نکنند. و اگر خدای نخواسته ارتش باز به میدان آمد، واجب است آنان را با شدیدترین وجه دفع کرده با تمام نیرو و قدرت از خود دفاع نمایند.»[2]
امام همچنین خطاب به امرای ارتش فرمودند: «اینجانب به امرای ارتش اعلام می‌کنم که در صورت جلوگیری از تجاوز ارتش و پیوستن آنان به ملت و دولت قانونی ملی اسلامی، ما آنان را از ملت و ملت را از آنان می‌دانیم و مانند برادران با آنان رفتار می‌نماییم.»[3]
ایشان در پیام دیگری که در همین روز خطاب به مردم صادر شد، بر ممانعت از آشوب و هرج و مرج تأکید کردند: «شما در جریان مبارزات گذشته، رشد اسلامی و انقلابی خود را آشکار کرده‌اید؛ و اکنون بیش از پیش لازم است این رشد را به جهانیان نشان دهید تا جهانیان بدانند مردم مسلمان ایران می‌توانند بدون قیمومت این و آن، راه سعادت خود را انتخاب نمایند. لهذا از شما می‌خواهم که اولاً مانع آشوب و هرج و مرج بشوید و نگذارید آشوبگران مغرض به عملیاتی از قبیل غارت، آتش‌سوزی، مجازات متهمان و از بین بردن آثار علمی و فنی و صنعتی و هنری و اتلاف اموال عمومی و خصوصی دست بزنند.»[4]
امام خمینی در ادامه پیامشان فرمودند: «دشمن برای خراب کردن چهره نهضت از طریق نفوذ دادن افراد مفسد و مغرض در میان توده مسلمان دست به چنین کارها می‌زند تا نهضت ما را ارتجاعی و وحشیانه قلمداد نماید. من اکیداً اعلام می‌کنم که هر کس دست به چنین عملیاتی بزند، از جامعه انقلابی ملت مطرود و در پیشگاه خداوند متعال مسئول است. ثانیاً توجه داشته باشید که هنوز انقلاب ما از نظر پیروزی بر دشمن به پایان نرسیده است. دشمن از انواع وسایل و دسایس بهره‌مند است و توطئه‌ها در کمین ماست.»[5]
امام خمینی، از هوشیاری به عنوان رمزی برای از بین بردن توطئه‌ها نام بردند: «تنها هوشیاری و انضباط انقلابی و اطاعت از فرمان‌های رهبری و دولت موقت اسلامی است که همه توطئه‌ها را نقش برآب می‌سازد. ثالثاً افرادی از دشمن که به عنوان اسیر در اختیار شما قرار می‌گیرند، هرگز مورد خشونت و آزار قرار ندهید. همچنان که سنت اسلامی است به اسیران محبت و مهربانی کنید؛ و البته دولت اسلامی به موقع آنها را محاکمه و عدالت را در مورد آنها اجرا خواهد کرد.»[6]
امام خمینی در پیام 6 ماده‌ای خود در 23 بهمن 1357 نیز بر احتراز از خرابکاری و ظلم تأکید کردند: «اکنون که دستگاه دیکتاتوری و ستمکاری برچیده شد، باید از هر نوع خرابکاری و چپاول و آتش‌سوزی و ظلم احتراز شود؛ و بر عموم است که از اینگونه اعمال غیر اسلامی و غیر انسانی به شدت جلوگیری نمایند. آنان که دست به این اعمال وحشیانه می‌زنند خائن به مملکت و مخالف نهضت اسلامی هستند.»[7]
امام از مردم خواستند بر حفظ مراکز عمومی نظارت داشته باشند: «باید ملت تا برقراری نظم از طرف دولت موقت، نظارت در حفظ مراکز عمومی از قبیل وزارتخانه‌ها و بانک‌ها و دیگر مراکز دولتی و ملی بنمایند، و اموال ملت را نگذارند هدر برود. ملت عزیز! نگذارند بدخواهان منعکس کنند که با به هم خوردن رژیم فاسد، هرج و مرج و خرابکاری جای آن را گرفته است.»[8]
مراجعه مردم به مساجد و حرف‌شنوی از علمای اعلام، بخش دیگری از پیام ایشان بود: «لازم است مردم هر چه زودتر از خیابان‌ها به مساجد و مراکز اجتماع بروند و به فرموده علمای اعلام و خطبای محترم گوش دهند. و بر علمای اعلام و خطبای بلاد است که به مساجد و مراکز عمومی تشریف برده و مردم را دعوت به صلاح و سداد کنند؛ و از اعمال خلاف شرع و خلاف مسیر نهضت به شدت جلوگیری نمایند و با بیانی رسا، مردم را از هرج و مرج و خرابکاری باز دارند و حکم شارع مقدس را ابلاغ نمایند.»[9]
امام خمینی همچنین در پیام خود از مردم خواستند از تعرض به نیروهای انتظامی بپرهیزند: «اکنون که قوای انتظامی، از قبیل ارتش و ژاندارمری و شهربانی، به ملت پیوسته‌اند بر عموم ملت لازم است که به هیچ وجه تعرض به آنان نکنند و آنان را چون برادر نگهداری کنند. و بر علمای اعلام است که مردم را ارشاد کنند که از قوای انتظامی، که تحت لوای حکومت اسلامی آمده‌اند، حمایت نمایند.»[10]
امام خمینی در پیام دیگری در تاریخ 23 بهمن 1357 بر سازندگی در ایران تأکید کردند: «همه ملت باید دست به هم بدهند و هر کس در هر شغل، مقام و مکانی که هست، دست به دست ملت بدهد و با هم این بنای جدید را به پایان برسانیم، و یک ملت جدید و یک دولت جدید و یک بنای جدید که همه اسلامی باشد و همه انسانی باشد ما از سر بنا کنیم.»[11]
امام خمینی، فروش اسلحه را حرام دانستند و در ضرورت تحویل اسلحه‌ها به مساجد فرمودند: «باید تمام اسلحه‌هایی که در دست مردم است جمع شوند. هر کس اسلحه‌ای پیدا کرد باید به مسجد محله خود ببرد و به امام جماعت مسجد تحویل بدهد؛ و بعد این اسلحه‌ها از مساجد به کمیته آورده می‌شود، و کمیته این اسلحه‌ها را در اختیار سربازان اسلامی که برای دفاع از اسلام و مسلمین تدارک دیده شده‌اند می‌گذارد. فقط باید این سربازان مسلح باشند و دیگران نیازی به اسلحه ندارند.»[12]
امام خمینی، همچنین درباره همین موضوع گفتند: «نگذارید این اسلحه‌ها دست دشمن بیفتد. و اگر خواستند به جاهایی که اسلحه در آنجاست حمله کنند موظفید که عموما مخالفت کرده و دست آنها را کوتاه سازید. همچنین باید اگر اسلحه‌ای در دست مردم عادی دیدید آنها را هدایت کنید که اسلحه‌ها را تحویل دهند؛ و اگر مطلع شدید که در دست اشخاصی اسلحه هست و نمی‌خواهند بدهند، مکلف هستید که اسم و آدرس آنها را به کمیته بدهید تا تکلیف آنها هم روشن شود.»[13]
امام خمینی، در این پیام، یکی بودن شیعه و سنی و حمایت خود را از اقلیت‌های مذهبی اعلام کردند: «ما با مسلمین اهل تسنن یکی هستیم؛ واحد هستیم که مسلمان و برادر هستیم. اگر کسی کلامی بگوید که باعث تفرقه بین ما مسلمان‌ها بشود، بدانید که یا جاهل هستند یا از کسانی هستند که می‌خواهند بین مسلمانان اختلاف بیندازند. قضیه شیعه و سنی اصلاً در کار نیست، ما همه با هم برادریم. اقلیت‌های مذهبی هم خاطر جمع باشند که ما اطمینان می‌دهیم به آنها که در این مملکت زندگی عادلانه و مرفهی خواهند داشت و مورد پشتیبانی ما هستند.»[14]
پی‌نوشت‌ها:
[1]. خمینی، روح‌الله، صحیفه امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، چ 3، 1379، ج 6، ص 124.
[2]. همانجا.
[3]. همانجا.
[4]. همان، ص 126.
[5]. همانجا.
[6]. همانجا.
[7]. همان، ص 128.
[8]. همانجا.
[9]. همان، ص 129.
[10]. همانجا.
[11]. همان، ص 131.
[12]. همانجا.
[13]. همان، ص 132.
[14]. همان، ص 133.
تعداد بازدید: 220
