16 بهمن 1403
از سوم بهمن 57 در شورای تصمیم‌گیری مجاهدان انقلاب تصمیم گرفتیم که به خانواده شهدا و مجروحان و آسیب‌دیدگان انقلاب اعانه و مساعدت شود تا مشکلی از نظر مادی پیدا نکنند.
این مسئولیت هم از طرف آقای حسنی به عهده من گذاشته شد. ما از افراد ثروتمند خیّر و انقلابی، محترمانه کمک‌هایی جمع‌آوری می‌کردیم و من با همراهی یکی دو نفر از مجاهدان، شب‌ها به در خانه شهدا می‌رفتیم و مبلغی پول با احترام تقدیم خانواده‌شان می‌کردیم و برمی‌گشتیم که معمولاً مخفیانه بود. گاهی خود حاج آقای حسنی نیز همراه ما می‌آمد.
این مسئله در تمام شهرهای ایران از طرف علما و انقلابیون انجام می‌گرفت. چون آن زمان نه بنیاد شهید بود و نه مرکز و جمعیتی که متصدی این امر باشد. مسئولیت تأمین احتیاجات خانواده شهدا و مصدومین و زندانیان سیاسی به عهده خود انقلابیون به ویژه افراد خیر و علمای پیرو خط امام خمینی بود.
برخی از وابستگان رژیم شاه در شهربانی رضائیه (ارومیه) روز دوم بهمن به مردم و مجاهدان انقلابی جسارت‌ها کردند و خون عده‌ای بی‌گناه را ریختند و با تانک به سرکوب اعتراض مردمی پرداختند. مجاهدان انقلابی در ارومیه تصمیم گرفتند که از عاملان اصلی کشتار مردم در آن روز، انتقام بگیرند و آنان را به سزای اعمالشان برسانند. در پی این تصمیم انقلابی، سرهنگ مهپور عامل اصلی کشتار مردم و رئیس جنایتکار شهربانی و تنی چند از همکاران جانب وی در شهربانی و ساواک و ارتش، به تیر غیبی مجاهدان گرفتار آمدند و کشته شدند! انتقام‌کشی از جنایتکاران، هم مردم را خوشحال کرد و هم زهرچشمی از جنایتکاران رژیم که در کمین کشتار مردم نشسته بودند، گرفت.
منبع: پیر پیشگام: خاطرات حاج حمید ناسوئیه‌چی از پیشگامان انقلاب اسلامی در ارومیه، تدوین مصطفی قلیزاده عیار، تهران، سوره مهر، 1392، ص 83 - 84.
تعداد بازدید: 9
