28 اسفند 1403
در اواخر سال 1356 مقدمات نهضت فراهم شد و فعالیت‌های سیاسی با تردد میان قم و تهران شروع شد و مسائلی مثل تظاهرات و دستگیری آقایان ائمه جماعات بالا گرفت. بنده که دستگیر نشدم، منتها انجمنی تشکیل دادیم که اعضای آن عده‌ای از تجار و علما بودند. ما در آنجا مبالغی را جمع می‌کردیم و خود بنده شب‌ها که خلوت بود به منزل آقایانی که زندانی سیاسی بودند، می‌رساندم و خدمتشان تقدیم می‌کردیم. بیشتر هم در همان منطقه شرق تهران فعالیت داشتیم. زمانی که خیلی از آقایان منطقه شرق تهران مثل حجت‌الاسلام والمسلمین حاج آقا موسوی کاشانی، حاج آقا جلالی، حاج آقا موحدی کرمانی و حاج آقا ابراهیمی و خیلی‌های دیگر در زندان بودند.
به اتفاق فرزندم سیدمجتبی درب منزل آنان رفته و تا حدودی کمک‌رسانی می‌نمودیم. خلاصه بیکار نبودیم. حتی در 17 شهریور بنده از رفقای مسجد مبلغی را جمع‌آوری کردم و برای خانواده‌های شهدا و مجروحین بردم. همچنین به عیادت مجروحین در بیمارستان‌ها هم می‌رفتم. خیلی‌ها از لحاظ مالی ضعیف بودند و بضاعت مالی نداشتند، آنها را شناسایی و پاکتی را تقدیمشان می‌کردم و می‌گفتم من از طرف مراجع تقلید و آقایان علما و حضرت امام این ناچیز را خدمت شما می‌دهم. عمداً به نام مراجع تقلید و به نام حضرت امام می‌دادم.
منبع: مرید روح‌الله، یادها 44، خاطرات حجت‌الاسلام والمسلمین سیدمحمدجواد پیشوایی، تهران، عروج، 1399، ص 101 - 102.
تعداد بازدید: 21
