14 اسفند 1390
رسوائی تونل برلن
سازمان سیا رسوائی‌های تاریخی فراوانی را در تاریخچه فعالیت‌های خود مرتکب شده است. یکی از رسوائی‌های سازمان جاسوسی سیا بر ملا شدن طرح تونل زیرزمینی برلن بوده است. در سال 1955 سازمان جاسوسی سیا برای آنکه بتواند مکالمات تلفنی مرکز مخابرات آلمان شرقی و همچنین مکالمات تلفنی مقامات شوروی و دیگر دولت‌های بلوک شرق را با مقامات آلمان شرقی ضبط کند به کمک سازمان جاسوسی آلمان غربی تونلی به ارتفاع 2 متر و عرض یک متر با فاصله 2 متر از سطح زمین از نقطه‌ای در برلن غربی به طرف برلن شرقی حفر کرد. (برلن شهری است در آلمان شرقی که خود به دو قسمت برلن شرقی و برلن غربی تقسیم می‌شود. برلن شرقی متعلق به آلمان شرقی وبرلن غربی متعلق به آلمان غربی بود و تلفنخانه مرکزی آلمان شرقی نیز در برلن شرقی در نزدیکی برلن غربی واقع شده بود).
این تونل که حدود یک کیلومتر طول داشت از منطقه‌ای تحت کنترل آمریکائیان در برلن غربی آغاز می‌شد و پس از عبور از مرز دو شهر به مقر تلفنخانه آلمان شرقی در برلن شرقی ختم می‌‌گردید. در فاصله کمی از دهانه تونل نیز کارگران زیادی مشغول بنای چند ساختمان بودند و همین امر کافی بود تا مأموران مرزی آلمان شرقی به عملیات خاک‌برداری تونل مظنون نشوند.در داخل تونل، ترانسفورماتورهای بسیار قوی، گیرنده‌های خودکار، دستگاه‌های تقویت کننده اصوات تلفنی، همراه با دستگاه‌های تهویه و تصفیه هوا به طرز ماهرانه‌ای کارگذاری شده بود. این سوی تونل در برلن غربی بیش از 400 دستگاه ضبط صوت با سیستم تقویت کننده صدا قرار داشت و در آن سوی تونل تمام این تأسیسات به شکلی غیر قابل رؤیت توسط یک رشته سیم به کابل اصلی تلفنخانه وصل شده بود. حفر این تونل 3 ماه به طول انجامید و در حدود یکسال مقامات آمریکایی از این تونل استفاده می‌کردند تا مکالمات تلفنی و مذاکرات محرمانه میان افسران روسی و افسران و مقامات آلمان شرقی را ثبت وضبط نمایند. آمریکائیان همچنین در این فاصله زمانی بخوبی موفق شده بودند مذاکرات تلفنی مسکو با مقامات آلمان شرقی پیرامون مسائل گوناگون سیاسی، نظامی، اقتصادی و ... را به دست آوردند، میلیونها لغت و کلمه با دقت و نظم ثبت و مرتب می‌شد و ترجمه می‌گشت و برای استفاده از آنها تلاش لازم به عمل می‌آمد.
اما در سال 1956 ماجرای تونل به وسیله یک نفر جاسوس انگلیسی که از آلمان غربی به آلمان شرقی پناهنده شد، فاش گردید و رسوائی جدیدی برای آمریکا به وجود آورد.
افسران روسی به محض آنکه از این جریان با خبر شدند به شکافتن دهانه پرداختند و متعاقباً تونل استخباری آمریکائیها در برابرشان عیان و آشکار شد. شوروی پس از کشف این شیوه جاسوسی یادداشت اعتراض آمیز شدیداللحنی علیه دولت آمریکا انتشار داد و مطبوعات آلمان شرقی نیز به حمایت از شوروی برخاستند و این روش جاسوسی را نوعی مداخله در امور داخلی آلمان شرقی اعلام کردند.
مقامات رسمی شوروی سپس از خبرنگاران غربی، توریستها و مردم آلمان شرقی برای بازدید از تونل دعوت بعمل آوردند و راهنمایانی را نیز تعیین کردند تا خصوصیات فنی شبکه استخباری را برای بازدید کنندگان تشریح کند. در ظرف 2 ماه چهل هزار نفر از این تونل بازدید کردند.
نکته جالب این واقعه ماجرای باریدن اولین برف زمستانی سال 1955 بود. جاسوسان آمریکائی هنگام زمستان دستگاه‌های گرم کننده در سراسر تونل نصب کرده بودند و این امر باعث شده بود بر روی سطح زمین کلیه برفها به عرض یک متر و درست در مسیر تونل آب شود. مأموران مرزی برلن شرقی مشاهده کردند اولین برف زمستانی در یک مسیر مشخص و مارپیچ سطح زمین و در دو سوی مرز ذوب می‌شود اما قبل از آنکه مأمورین بیشتر به این موضوع ظنین شوند یکی از آمریکائیان این وضع را دید و آن را به جاسوسان گزارش داد. جاسوسان نیز ناگزیر شدند علیرغم سرما و یخبندان شدید یک سیتسم خنک کننده در هوای زمستانی در داخل تونل برقرار سازند! و به جاسوسی خود در چنین شرایط دشوار ادامه دهند. این طرح موفق بود و از آن پس بتدریج برف تمامی سطح زمین حتی در مسیر تونل را نیز سفید پوش کرد.
منبع: ماهنامه الکترونیکی دوران - شماره 9
به نقل از:سازمانهای جاسوسی دنیا، احمد ساجدی، انتشارات محراب قلم
تعداد بازدید: 1207
