11 شهریور 1394
طبق اطلاعات به دست آمده در ضمن بازجویی‌ها، ساواك متوجه شده بود كه بسیاری از عملیات مبارزان در سطح شهرها، در داخل زندان طراحی و رهبری می‌شود.
از این رو برای آنها مسلم شده بود كه ترور زندی‌پور (رئیس كمیته مشترك ضد خرابکاری، وابسته به ساواک) در زندان رهبری شده بود و تمامی برنامه‌ریزی‌ها در زندان صورت گرفته است.
پس از واقعه ترور زندی‌پور كه ضربه سنگینی بر پیكره رژیم [پهلوی]، خصوصاً بر ساواك وارد كرده بود، ساواكی‌ها به داخل زندان قصر آمدند و علناً اعلام كردند كه از این پس به تاوان هر یك از مسئولانی كه شما ترور كنید، ما در زندان پنج نفر از رهبران شما را خواهیم كشت.
آنها این گفته را خیلی زود عملی كردند و بعد از گذشت سه روز از ترور زندی‌پور، به زندان آمدند و پنج نفر از مبارزان رده بالای زندانی را، كه كاظم ذوالانوار و مصطفی خوشدل نیز در میان آنها بودند، ظاهراً برای بازجویی مجدد به كمیته [مشترک ضد خرابکاری] بردند. ولی برای همه مسلم شده بود كه آنها را اعدام خواهند كرد.
در آن روز سكوت حزن‌انگیزی فضای زندان را در بر گرفته بود. فضایی كه آبستن حوادث تلخی بود كه در آینده‌ای بسیار نزدیك خبرش، زندان را در ماتمی سنگین فرو برد. فردای آن روز روزنامه‌ای به داخل سلول آورده شد. همه با دلهره‌ای خاص به دور روزنامه حلقه زدند. در خبری كه همراه عكس‌هایی مبهم به چاپ رسیده بود، نوشته شده بود: «9 نفر زندانی به هنگام انتقال از زندان قصر به اوین دست به فرار زدند كه پس از درگیری با مأموران كشته شدند». به یك باره همه در غمی بزرگ فرو رفتند و فضای زندان حالت حزن‌آلودی به خود گرفت كه من تا پیش از آن چنین حالتی ندیده بودم؛ زیرا اعدام‌شدگان افراد محبوبی بودند كه تمام گروه‌های مختلف داخل زندان برای آنها احترام خاصی قایل بودند.*
* علی محمد آقا، کتاب خاطرات زندان، به کوشش سید‌سعید غیاثیان، انتشارات سوره مهر، 1388، ص230
تعداد بازدید: 1415
