وقتی نسیم از لابه‌لای جنگل برگ چنارها بر بالهای مویه گذر می‌کرد...
بس درد یاد از یاد تو در سینه دارم داد از تو ای آیینه هر آدینه دارم جان دل اندر سینه پنهان کینه دارم...
شکسته سرو باغ آشنایی چه سنگین است بار این جدایی همه کوچه به کوچه، حجله به حجله...
مُشتُلُق می‌دهد چمن به نسیم، خبر از سمت خاور آمده است رنگ دیگر به رخ ندارد شب، آفتاب از افق برآمده است آشتی بین آب و ماه افتاد، موج شد انقلاب و راه افتاد...
صدای چک‌چک قطره‌های آب که پیوسته از سقف درون یک ظرف مسی ریخته می‌شد، فضای خانه را پر کرده بود. کرمعلی خودش را زیر کرسی جابه‌جا کرد تا گرمتر شود. داما صدای پارس‌های بلند سگ، نگذاشت چشم‌هایش روی هم برود. زنش زودتر از او بلند شد...
مژده ای ایرانیان زمین آزاد شد از دم عیسای دوران، زنده عدل و داد شد مظهر عدل آمد و جرثومه‌ی بیداد رفت...
خبر دادند شاهین‌خان مُرد. ما می‌توانستیم به هوا بپریم و مثل وقتی که تیم محبوبمان گل می‌زند، از شادی جیغ بکشیم. می‌توانستیم به چشم‌های هم، که مثل ستاره می‌درخشیدند، نگاه کنیم و بکوبیم کف دست هم. می‌توانستیم دست‌های هم...
ساقی شبی برافروز ما را شراب دیگر از میکده برآید تا آفتاب دیگر با یک نگاه، آتش در جان ما فکندی...
هر درخت شهید واحدی‌ست غبار این خیابان...
از شب پیش هنوز روی قلاب جرثقیل آویزان مانده است. گاهی در تاریکی نوری از تیر چراغ برق از لابه‌لای شاخه درختان بر صورت و اندامش می‌تابد. روی صورتش خون خشکیده است. باد سردی می‌وزد. انگار می‌خواهد برف ببارد. پاچه‌های شلوارش...
ای نام شما امید آبادی ما ای نام شما امید آبادی ما هستید شکوه باغ شمشادی ما...
خورشید هم شادان خندید در بهمن شب بود و تنهایی...
جیغ‌های بلند یک دختر او را از رؤیا در آورد. رؤیا که نه کابوس بود. اول فکر کرد خواب می‌بیند؛ اما بیدار بود. هر وقت او را به آپولو می‌بستند و به او شوک وارد می‌کردند تا چند ساعت اعصابش به‌هم می‌ریخت. امروز هم سوار آپولو شده بود...
شب بود، ظلمت، برف و کولاک زمستانی چشم بهار آن روزها در خواب طولانی بر بالهای زخمی ایران‌مان زنجیر...
از آن از سینه من برنمی‌خیزد سرود امشب که از هر خانه می‌آید نوای رود رود امشب زمین تشنه را شاید بگردی تهنیت‌گویان...
چهل سال‌ست می‌گریم، چهل سال‌ست می‌خندم کتاب خاطرات تلخ و شیرین پر از پندم من از آغاز دل بستم، به استقلال و آزادی...
کولاک کرده برفِ زمستانه بودنت من دلخوشم به غیرتِ مردانه بودنت در صبح انقلاب تو بر کوهسارها...
جمهوری اسلامی ما جاوید است دشمن ز حیات خویشتن نومید است آن روز که عالم ز ستمگر خالی است...
بهار در باغ‌ها خیمه زده است بهار خیمه ووروبدی باغلارا سوسوز دگول دابیزیم خشک اولان دو داخلاریمز...
باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا جامه عید بپوشند، چه شاه و چه گدا بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست...
گرچه این دریا به هر رودی ارادت داشته است با بزرگی‌های اقیانوس نسبت داشته است سرگذشتش را بخوان، آن‌وقت می‌فهمی که او...
حسین اسرافیلی سال 1330 در تبریز به‌دنیا آمد. پس از کسب دیپلم ادبی به تهران مهاجرت کرده و در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران موفق به دریافت مدرک کارشناسی شد. سپس در نیروی هوایی شروع به کار کرد...
قلم برداشتم تا بشکنم این بغض پنهان را که بنویسم خیانت‌ها و خدمت‌های دوران را به قدر یک قصیده گوش کن حرف حساب از من...
سخت است بعد از سالیان مانند او باشد کسی در صد هزاران آینه، آیینه‌رو باشد کسی تا دست شب را رو کند، چون مرغ حق هوهو کند...
بغض گلو به سینه‌ی فریاد می‌رسد وقتی زمان، به نیمه‌ی خرداد می‌رسد وقتی تمام شهر، کفن‌پوش می‌شوند...
نزار قبانی سال 1923 در محله‌ای قدیمی در دمشق به دنیا آمد. پس از فارغ‌التحصیلی در رشته حقوق از دانشکده دمشق، به استخدام وزارت خارجه سوریه درآمد. وی به عنوان دیپلمات به کشورهای مصر، انگلستان، لبنان، فرانسه و چین سفر کرد.
انقلاب ما مثل نور گرم خورشید است جشن انقلاب انگار...
شب بود و تاریکی فراوان بود خورشید حق، در بند و زندان بود ایران شبیه باغ گل، اما...
سمانه خلف‌زاده هر چند لطیف مثل باران بودی هنگام خروش همچو توفان بودی...
لازم نیست حرفی بزنی لازم نیست هر روز خشابت را با گلوله امتحان کنی برای شب خط و نشان بکشی...
