23 مرداد 1399
محمدعلی امینی بیدختی
به نام آن خدایت ای خمینی
که کرده رهنمایت ای خمینی
مرا باشد زبانْ قاصر که گویم
یک از مدح و ثنایت ای خمینی
چه [چو] شد روح خدا در تو نمایان
خدا هم شد پناهت ای خمینی
محمد جد تو گردید خشنود
چو کردی انقلابت ای خمینی
چو حیدروار بستی تو کمر را
ثمر داد انقلابت ای خمینی
تمام امت جدت پیمبر
فدای خاک پایت ای خمینی
پس از پیغمبر و آل شریفش
نَبُد رأیی چو رأیت ای خمینی
کتاب انقلابی را نوشتی
که نبوَد چون کتابت ای خمینی
اگر صد معجزه کردی به دوران
نبود چون انقلابت ای خمینی
«ستمگر خانه‌ای» کردی تو ویران
که بر جا ماند نامت ای خمینی
به هر شهری که بینم باز باشد
بنای عدل و دادت ای خمینی
ضعیفان را چو یار و دستگیری
فقیران در پناهت ای خمینی
به حکم تو جوانها جان بدادند
که بُد حکم از خدایت ای خمینی
جوان و پیر و طفل و شیرخواره
نهادند سر به راهت ای خمینی
چو یاران حسین هم از دل و جان
همه گشتند فدایت ای خمینی
در آن آخر نفس آنها بگفتند
که خون ما نثارت ای خمینی
چو گشتی رهبر آزادمردان
شدند جمله فدایت ای خمینی
چو شد این انقلاب تو فروزان
بسان روی ماهت ای خمینی
عنایت کن نما تو انقلابی
به این مستضعفانت ای خمینی
که از نفس و هوا گردیم آزاد
پس از این انقلابت ای خمینی
چو مدح تو بنموده خداوند
به قرآن و کتابت ای خمینی
«امینی» کی تواند او ز بیدخت
کند مدح و ثنایت ای خمینی
همان بهتر که در هر لحظه گویم
خدا پشت و پناهت ای خمینی.
***
مشخصات و ویژگیهای شعر «کتاب انقلاب»
قالب: قصیده، قصیده مردّف در 23 بیت.
قافیه‌ها: خدا، رهنما، ثنا... یادآور می‌گردد که سراینده این اشعار همان‌گونه که در نامه پیوست شعر، اذعان کرده است، چندان در بند قواعد قافیه و به کارگیری صحیح و رعایت اصول آن نبوده است. بنابراین حروف روی را یکسان به کار نگرفته و تکیه بر «أَت» را پایه اصلی کار قرار داده است، لذا می‌بینیم که واژه‌هایی مانند پناه، انقلاب، کتاب، نام، راه، نثار، ماه و مستضعفان را همراه با «أَت» با، خدا، ثنا، و رهنما قافیه قرار داده است. ضمن اینکه واژه انقلاب چهار بار، پناه سه بار و برخی قافیه‌ها دو بار تکرار شده‌اند اما صمیمیت و عشق نهفته در شعر بیش از آن است که جز در قالب تخصص بتوان بر سراینده ایراد گرفت.
ردیف: ای خمینی.
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل.
بحر: هرج مسدس مقصور.
تاریخ سرودن شعر: 18 اسفند 1357.
سراینده شعر: محمدعلی امینی بیدختی.
شماره سند: (ب ـ 9)، 57؛ با دست‌خط خوش و زیبای خود سراینده بر روی کاغذی که نام سراینده را در سربرگ به صورت چاپی دارد.
این شعر همراه با یک نامه در تاریخ 14 فروردین 1358 برای دفتر حضرت امام(ره) ارسال گردیده است.
منبع: فیض، مصطفی، توصیف خاکیان از آفتاب، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381، ص 312 – 313.
تعداد بازدید: 954
