20 بهمن 1400
الهام صالح
وحدت کلمه، موضوعی بود که امام خمینی در سخنرانی‌های خود در روزهای 20 و 21 بهمن 1357 همچنان بر حفظ آن تأکید کردند. همچنین پیامی با موضوع محکوم کردن حمله گارد شاهنشاهی به نیروی هوایی توسط ایشان صادر شد.
امام خمینی در تاریخ 20 بهمن 1357 در جمع نمایندگان شورای هماهنگی اعتصابات، راه سازندگی را طولانی دانسته و فرمودند: «شما می‌دانید که الان ما، پس از اینکه ان‌شاء‌الله دولت انقلابی هم تحقق پیدا بکند، راه بسیار دوری داریم برای ترمیم خرابی‌هایی که در این پنجاه و چند سال در مملکت ما به اسم «تمدن بزرگ»، به اسم آزادی کذا تحقق پیدا کرده است. اینها رفتند و فرار کردند و خزاین مملکت ما را یا به باد دادند، یا همراه بردند. و ما وارث یک مملکت درهم ریخته هستیم که تحقق صحت آن و ترمیم آن امکان ندارد الا به تشریک مساعی همه قشرهای ملت.»[1]
امام خمینی سخنانشان را این‌طور ادامه دادند: «اگر هر کس در هر مقامی هست در این مسئله کوشش نکند و بخواهد به عهده قشر دیگر بگذارد، این بار زمین خواهد ماند. خرابی‌ها اندازه‌ای نیست که دولت بتواند ترمیم بکند، یا قشر یا اقشاری از ملت بتواند ترمیم بکند. این خرابی‌ها بسیار است: در جهت اقتصاد، در جهت فرهنگ، در جهت ارتش، در جهات دیگر. و این با کوشش همه جانبه همه اقشار ملت باید ترمیم بشود.»[2]
امام، راجع به از بین بردن مراتع به نام اصلاحات ارضی و در نتیجه مهاجرت روستایی‌ها به شهرها گفتند: «مراتع ما را از بین بردند و به غیر دادند؛ به اسم ملی ملت را از آن محروم کردند، و دامدارهای ما از بین رفتند. این دامدارها، این کشاورزها، که در مَحالّ خودشان نتوانستند زندگی‌شان را ادامه بدهند رو به شهرستان‌ها آوردند که اینجا یک کاری پیدا کنند. اینجا هم کاری صحیح نبوده است. خیر. از قراری که من شنیده‌ام در خود تهران محله‌های بسیاری هست که این محله‌ها محله‌های زاغه‌نشین، چادرنشین و امثال اینهاست که این بیچاره‌ها در آنجا با وضع فلاکت‌باری زندگی می‌کنند.»[3]
ایشان در سخنانشان بر دوری گزیدن از اختلافات تأکید کردند: «باید همه این آقایان دست به دست هم بدهند، همه اقشار با هم اتحاد پیدا بکنند، و با کمال دلسوزی در این خرابه مشغول ساختمان بشوند. هر کس اهل اداره است مواظب باشد که در آن اداره مفاسدی که بوده تذکر بدهد به دولت. هرکس هر جا هست مَفسَده‌های آنجا را یادداشت کند تذکر بدهد، تا بلکه ان‌شاء‌الله با کوشش‌های زیاد این امور رفع بشود.»[4]
امام خمینی، ضمن ابراز امیدواری درباره حفظ وحدت کلمه بین اقشار مردم، فرمودند: «امیدوارم که همه با وحدت کلمه، همه با هم این مسائل را حل بکنید. و اختلاف نظر، اختلافات صنفی، اختلافاتی که در ایران آنها انداختند بین مردم، اختلافات را و اینها را توجه کنید که برداشته بشود که دشمن شما از اختلاف شما نتیجه می‌گیرد. و شما ملاحظه کردید که با این اتفاق کلمه‌ای که ایران پیدا کرد، این قدرت‌های بزرگ را به زانو درآورد به‌طوری که نتوانستند آنها شاه را هم نگه دارند.»[5]
امام در همین تاریخ، سخنرانی دیگری با حضور پزشکان و کارکنان بیمارستان سوم شعبان داشتند که در آن فرمودند: «آقایانی که در بیمارستان هستند بیشتر از سایر مردم مصیبت‌ها را دیده‌اند، حتی از آنهایی که در خیابان‌ها بوده‌اند. آنهایی که در خیابان بوده‌اند دیده‌اند که جوانی تیر خورد و افتاد لکن آنها که بالای بستر او بوده‌اند دیده‌اند چه گذشته است. پدر و مادر او آمده‌اند لابد - اگر گذاشته باشند بیایند - آمده‌اند در بیمارستان و شما حال آنها را دیده‌اید. مصدومین را، مجروحین را، آنهایی را که کشته شده‌اند و برده‌اند که شما هم ندیده‌اید - همه در نظر خدا محفوظ است.»[6]
امام خمینی درباره جرم مردمی که به توسط مأموران پهلوی کشته شدند، گفتند: «گناه این ملت این بود که می‌خواست که اجانب در مملکتشان تصرف نکند. گناهشان این بود که می‌خواستند آزاد باشند، اختناق نباشد؛ می‌خواستند غارتگرها را بیرون کنند. اینها گناه این ملت بود که به روی آنها این‌طور مسلسل‌ها کشیدند و حالا هم دست برنمی‌دارند. همین چند روز هم باز در شهرستان‌ها از این کارها بوده است.»[7]
امام خمینی در تاریخ 21 بهمن 1357، پیامی با موضوع حمله لشکر گارد به نیروی هوایی در تهران صادر و این عمل را محکوم کردند: «به طوری که می‌دانید اینجانب بنا دارم که مسائل ایران به‌طور مسالمت‌آمیز حل شود لکن دستگاه ظلم و ستم، چون خود را به حسب قانون محکوم می‌بیند، دست به جنایت زده و در شهرهای گرگان و گنبد کاووس به مردم شجاع مسلمان حمله کرده و کشتار نموده است؛ و در تهران لشکر گارد به‌طور ناگهانی به نیروی هوایی که به ملت پیوسته است حمله نموده؛ و نیروی هوایی به کمک مردم، شجاعانه آنان را شکست داده‌اند. من این تعرض غیرانسانی و عمل گارد را محکوم می‌کنم.»[8]
امام در ادامه پیام خود فرمودند: «من با آنکه هنوز دستور جهاد مقدس نداده‌ام، و نیز مایلم تا مسالمت حفظ و قضایا موافق آرای ملت و موازین قانون عمل شود لکن نمی‌توانم تحمل این وحشی‌گری‌ها را بکنم؛ و اخطار می‌کنم که اگر دست از این برادرکشی برندارند و لشکر گارد به محل خودش برنگردد و از طرف مقامات ارتشی از این تعدیات جلوگیری نشود، تصمیم آخر خود را به امید خدا می‌گیرم و مسئولیت آن با متجاسرین و متجاوزین است.»[9]
امام خمینی، در پیام خود از مردم تهران خواستند تا هوشیار و آماده باشند: «من از مردم شجاع تهران می‌خواهم در صورتی که قوای متجاوز عقب‌نشینی کردند، با حفظ آمادگی و هوشیاری از خدعه دشمن، آرامش و نظم را حفظ کنند ولی مجهز و مهیا برای دفاع از اسلام و نوامیس مسلمین باشند. اعلامیه امروز حکومت نظامی، خدعه و خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن اعتنا نکنند.»[10]
پی‌نوشت‌ها:
[1] خمینی، روح‌الله، صحیفه امام خمینی(س)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، چ سوم، 1379، ج 6، ص 114.
[2] همانجا.
[3] همان، ص 115.
[4] همانجا.
[5] همان، ص 116.
[6] همان، ص 117.
[7] همانجا.
[8] همان، ص 121.
[9] همانجا.
[10] همان، ص 121 - 122.
تعداد بازدید: 511
