خاطرات

چگونگی محاصره امام خمینی در بغداد

احمد از من [دکتر فاطمه طباطبایی] خواست از برنامه‌های پیش آمده و تصمیماتی که گاهی مطرح می‌شود، با کسی حرف نزنم. با اتوبوس فاصله نجف تا کربلا را در یک ساعت طی کردیم. در تمام این مدت دچار دلشوره و نگرانی بودم. هنگامی که بازگشتیم احمد گفت: ما دو روز دیگر از عراق می‌رویم. شوکه شدم. متحیر پرسیدم: چه اتفاقی افتاده است؟ گفت: در این دو روز وضع بدتر شده، محاصره شدیدتر شده طوری که مأموران بعثی اجازه نداده‌اند کسی به...

برگزاری مراسم چهلم شهدای 19 دی قم در تبریز

من احساس کردم باید روز چهلم [شهدای 19 دی 56] را بهتر و مؤثرتر از این برگزار کرد؛ لذا دست به کار شدم و در حدود امکانات خودم از ده ـ پانزده روز مانده به چهلم، با عده‌ای از تبریزی‌ها تماس گرفتم. احساس من این بود که تبریز محیط آماده‌ای برای مبارزه علیه رژیم است و بعد از فوت مرحوم حاج آقا مصطفی، بسیار دنبال حادثه می‌گردند. بعد از آن در دهه محرم، عکس‌های حضرت امام توزیع شد و شعارهای انقلابی در میان جامعه رواج یافت. ما فعال‌ترین نیروهای جوان و مؤمن تبریزی را در دانشگاه‌ها داشتیم.

خاطره‌ای از راهپیمایی 14 آذر 1357 در شهر مشهد

در راهپیمایی 14 آذر 57 از حرم می‌آمدم بیرون. از بست پایین خیابان وارد حرم شدم که بیایم سمت چهارراه شهدا. از داخل صحن صدای شعار می‌آمد. قاطی جمعیت شدم. جمعیت به طرف چهارراه شهدا می‌رفت. هر چه به چهارراه شهدا نزدیک‌تر می‌شدیم، ازدحام بیشتر می‌شد. از پیاده‌رو و مغازه‌ها به تظاهرات ملحق می‌شدند. شعارهایش یادم می‌آید: «نصرُ مِن‌الله و فَتحٌ قَریب / شاه نشسته به جای یزید» یا تند می‌گفتند: «الله، الله، روح‌الله.» خیلی حماسی پاها را می‌کوبیدیم به زمین. سر چهارراه شهدا دیدیم ارتشی‌های مسلح راه را بسته‌اند.

پخش اطلاعیه امام خمینی در علی‌آباد کتول

[سال 1357] تلفن منزل امام را در پاریس از طریقی به دست آوردم. یک شب منزل حاج رحمت لطفی ـ که از افراد متدین و انقلابی بود ـ در گرگان رفتیم و گفتم: آیا اجازه می‌دهید با منزل امام در پاریس تماس بگیریم و اطلاعیه‌ امام را به دست بیاوریم تا در راهپیمایی فردا که راهپیمایی مهمی است خوانده شود؟

مسجد ارگ و کشته شدن یکی از تظاهرکنندگان

یک‌بار در مقابل بازار تهران، میدان ارگ، در روز عاشورا تجمع کردیم و اعلامیه‌هایی را هم در داخل دسته‌ها و هیأت‌های مذهبی و سینه‌زنی (در بین سینه‌زنها و زنجیرزنها) پخش می‌کردیم. غالباً این اعلامیه‌ها صبغه مذهبی داشت و...

راهپیمایی در مشعر

مردم کردستان به خاطر فشارهایی که رژیم به آنها وارد کرده بود، جرئت حضور در راهپیمایی‌ها را نداشتند. هر وقت در سراسر کشور راهپیمایی می‌شد، در سقز خبری نبود تا اینکه ما تبعیدی‌ها تصمیم گرفتیم، خود ما 11 – 10 نفر در آنجا...

تحصن در بیمارستان شاهرضای مشهد

روزهای شنبه و یکشنبه، نهم و دهم دی 1357 برابر با روزهای نخست صفر 1399 بود. چهار پنج روزی می‌شد که از تحصن خارج شده بودیم. رژیم رفتارها و مقابله‌های وحشتناک و رعب‌آوری از خود نشان می‌داد. در مقابل ما نیز یک...

نمره قبولی اجباری

در اوایل سال 1353 پس از اتمام تحصیلاتم در انگلستان، تصمیم گرفتم به ایران برگردم، هر چند می‌توانستم مدت بیشتری در لندن بمانم. حب وطن به هیچ‌وجه اجازه نمی‌داد حتی یک روز بیشتر...

چگونگی تکثیر اعلامیه‌ها در اراک

دی یا بهمن سال 56 تعدادی از بچه‌های مساجد آقاضیاءالدین و حاج آقا تقی به من گفتند: «آقای سمیعی! یک دستگاه فتوکپی برای شما تهیه کرده‌ایم اما نمی‌دانیم چگونه این دستگاه را بیاوریم.» گفتم: «دستگاه کجاست؟» گفتند: «قم.» گفتم: «وانت را پر از کاه می‌کنیم و موقع برگشت دستگاه راداخل کاه‌ها پنهان و بعد آن را به کرهرود منتقل می‌کنیم.» برای این منظور به همراه پسرخاله‌هایم به نام‌های محمدرضا و علی‌اصغر کاظمی و...

تغییر فرماندار

سال 57 در ماه رمضان مرا به دانشگاه تبریز دعوت کردند. ابتدا یکی از آقایان انجمن اسلامی، آقای مهندس احمد خرم از من [حجت‌الاسلام حسن حسن‌زاده کاشمری] دعوت کرد، قصد داشتم در...

حوادث پنجم آذر سال 57 گرگان

روز پنجم آذر بنا بود که یک راهپیمایی بسیار سنگین در گرگان صورت بگیرد و مقامات دولتی و امنیتی اینجا هم خیلی حساس شده بودند. به همین خاطر آنها به دستور مقامات بالا یا با اجازه خودشان تصمیم به مقابله با راهپیمایان را گرفته بودند. در حالی که در راهپیمایی‌های قبل از آن که با طرح و برنامه‌ریزی بسیار خوبی، توسط بنده و بعضی دیگر از آقایان روحانی هدایت می‌شد، پلیس تا مدتی فقط از دور مراقبت می‌کرد. ولی برای پنجم آذر به ما اعلام کردند که...

اعلامیه‌های فوق‌سری

هنوز با آقای اسدی در ارتباط بودم و در جابه‌جایی اعلامیه‌ها کمکش می‌کردم. یک‌بار آقای اسدی به من گفت: «مقداری اعلامیه داریم که هنگام جابه‌جایی خیس شدن. دنبال جای خلوتی می‌گردیم که بتوانیم خشکشون کنیم. شما جایی برای این کار نداری؟»

گردشی متفاوت

یک روز خانه پدرم بودیم، پس از صرف ناهار احمد پیشنهاد کرد با هم به خانه برویم. با تعجب پرسیدم: چرا الان؟ مگر تو مباحثه نداری؟‌وانگهی شام هم قرار است اینجا باشیم و از همه مهم‌تر، ما که با هم در خیابان راه نمی‌رویم. ـ در آن روزها در قم رسم نبود مردان به‌ویژه روحانیان کنار همسرانشان در خیابان راه بروند...

یادبود آقا سیدمصطفی خمینی

یکی از وقایع مؤثر در تبلور نهضت امام خمینی، شهادت فرزند برومند و دانشمند ایشان، آیت‌الله سیدمصطفی بود. انتشار خبر شهادت «آقا سیدمصطفی» بسیاری از روحانیون و مؤمنین بیرجند را متأثر نمود. حتی افرادی که با مبارزه میانه‌ای نداشتند در...

مثل یک منطقه جنگ‌زده

اولین حضورم در تظاهرات در چهاردهم ماه مبارک رمضان 1356 ش بود. صبح شنیدم که مردم جلوی منزل آیت‌الله سیدعبدالله شیرازی تجمع کرده‌اند. من و برادرم به قصد پیوستن به مردم به...

سیلی محکم که به صورت دانش‌آموز دختر خورد

سال 1356 با جلسه‌های مذهبی و رهبران مبارز بندرعباس آشنا و وارد فعالیت‌های انقلابی شدم. یک بار آقای متین بسته‌ای اعلامیه به من [زینب زینعلی] داد و گفت اینها را طوری در مدرسه پخش کن که کسی متوجه نشود و اگر هم متوجه شدند به هیچ وجه زیر بار نرو، مطلقاً بگو مال من نیست. بعد از حدود یک ماه که از شروع پخش اعلامیه می‌گذشت، یک روز که طبق معمول زودتر از بچه‌های دیگر وارد مدرسه شدم، معاون مرا دید، دستم را گرفت و گفت: «با من بیا.» به دنبالش...

انتقال به بند شش

بعد از گذشت دو هفته [حضور در زندان در سال 1357] ما را از سلول به بند شش انتقال دادند. بند شش کمیته دارای سه اتاق بود که هر کدام تقریباً سه متر در چهار متر مساحت داشت. در هر اتاق هم چهار پنج نفر بودند. در این قسمت رفتن از اتاق...

روسریتو بردار کلفت!!!

خانه ما نبش خیابانی بود که انتهای آن به ریل قطار می‌رسید. آقام می‌گفت: آدرس خانه را حفظ کن تا گم نشی. منزل ما در محله دروازه غارِ[2] تهران بود. صبح با نوازش مادر از خواب ‌پریدم. آقام که کنار سفره نشسته بود، ‌پرسید: بیداری...

حمایت علنی از آیت‌الله خمینی

سال‌هایی که حاج آقا روح‌الله خمینی در تبعید بسر می‌برد، شبی به مناسبت سوم شعبان و میلاد با برکت سیدالشهداء(ع)، مراسمی در مسجد پایین شهر بیرجند برگزار شد و قرار شد من [حجت‌الاسلام شیخ اسماعیل دیانی] در آن مجلس منبر بروم. مردم محله پایین شهر مرا می‌شناختند و اغلب برای منابر در مسجد و حسینیه یا محافل خانگی، از من [حجت‌الاسلام شیخ اسماعیل دیانی] دعوت به عمل می‌آوردند. به این ترتیب، آن شب وقتی بالای منبر رفتم، از فلسفه قیام امام...

کتاب زنان مبارز

آشپزی در نوفل‌لوشاتو

آشپزی در نوفل‌لوشاتو

امام در نجف بودند. دکتر [ابراهیم یزدی] در سال 1357، به آلمان رفت تا از این طریق به عراق، و از آنجا به نجف برود و خودش را به امام برساند. وقتی به کویت رسیده بود به او خبر دادند مواظب مرزها باشد که غافلگیر نشود، بالاخره ما دوستانی هم در منطقه عرب‌نشین داشتیم، قرار بود رژیم شاه...

چهارشنبه سیاه دزفول

تیمسار غفاریان در جریان چهارشنبه سیاه [سال 1351] فرمانده تیپ زرهی دزفول و عامل مهم این حمله بود. چهارشنبه طبق معمول همیشه از این نارنجک‌ها که ساخت خودمان بود همراهم داشتم که به طرف ارتشیان پرتاب می‌کردم. غروب بود، اتفاقاً سر چهارراهی...

کی این کار را کرد؟

در سال 1356 اعلامیه‌هایی از امام به دست ما می‌رسید که با خط خیلی ریز نوشته شده بودند؛ گاهی مجبور بودیم با ذره‌بین اعلامیه‌ها را بخوانیم و به صورت دست‌نویس آن‌ها را تکثیر کنیم. بعدها از دستگاه کپی استفاده و اعلامیه‌های بیشتری چاپ کردیم. من [ایران اسلام‌زاده] از کسانی بودم که مأموریت ...

هر امری داشتید به خودم بگویید

به خاطر دارم ماه رمضان [سال 1345 ش] تصمیم گرفتیم شب‌های قدر را احیا بگیریم. تخت‌ها را برداشتیم و روی زمین پتو پهن کردیم، قرآن و مفاتیح هم داشتیم. شب نوزدهم از ساعت ده تا یازده احیا گرفتیم. شب بیست‌ویکم تصمیم داشتیم از ساعت ده تا یک بامداد احیا بگیریم. حدود پانزده نفر برای ...

نیمه شعبانِ متفاوت

قبل از ماه رمضان، فرمانی از طرف امام ابلاغ شد که فرموده بودند: «در نیمه شعبان، مجالس تشکیل بدهید و فجایع دستگاه و دربار را برای مردم بیان کنید.» بنابراین، برنامه‌ریزی شده بود که در شب نیمه‌شعبان، آیت‌الله سیدحسین آیت‌اللهی بعد از نماز سخنرانی کند. این در حالی بود که آقای آیت‌اللهی در آن زمان ممنوع‌المنبر بود و نمی‌گذاشتند منبر برود؛ با این وجود قرار شد ایشان بعد از نماز،‌ بلند شود و چند کلمه‌ای صحبت کند. در آن زمان که...

امتناع از کف زدن در جشن‌های شاهنشاهی در زندان

در دوران رژیم منحوس پهلوی سالانه جشن‌های متعددی برگزار می‌شد که از جمله آن می‌توان به جشن تولد شاه معدوم و جشن تاج‌گذاری و غیره... اشاره کرد. در یکی از روزهای سال 1352 در زندان اهواز جشن باشکوهی برگزار شد و من به اتفاق برادر، حمید تویسرکانی یکی از فعالان سیاسی شهر دزفول، که به‌طور انفرادی دستگیر شده بود، یک شب قبل از برگزاری جشن عهد بستیم که موهای خود را با ماشین اصلاح، کوتاه و از کف زدن امتناغ بورزیم. فردای همان روز بالاجبار ما...

روز 17 شهریور در خانه بازرگان چه گذشت؟

صبح روز 17 شهریور 1357، من [فرشته بازرگان] به اتفاق خواهرم و همسرش برای شرکت در تظاهرات به میدان ژاله رفتیم. نزدیکی‌های میدان که رسیدیم متوجه سر و صدا و هیاهو و تیراندازی سربازها شده و افراد را دیدیم که به سرعت از طرف میدان به سمت خیابان‌های اطراف می‌گریختند. عده‌ای هم زخمی‌ها را با خود برداشته، در حال فرار بودند. ما بلافاصله نگران وضعیت پدر شده و به سمت خانه ایشان در نزدیکی میدان فردوسی، حرکت کردیم تا از وضعیت ایشان با خبر شویم....

بازتاب سفر امام به پاریس

پس از یکی دو روز، از [سفر امام به پاریس] دوستانی که از مشایعت امام بازگشته بودند، شنیدیم پس از آنکه دولت کویت از ورود امام جلوگیری کرد، امام و همراهانش از مرز کویت به بصره رفته و در هتلی شب را به صبح رساندند. سپس به بغداد رفته و در هتل «دارالسلام» استقرار یافتند. آن‌گاه برای زیارت قبول ائمه(ع) به کاظمین رفتند. از قضا زوار زیادی در حرم حضور داشتند. هنگامی که امام را می‌بینند، دور ایشان جمع می‌شوند و ابراز احساسات می‌کنند....

دیدار صمیمانه دانشجویان خارج از کشور با امام در پاریس

در پی دیدار مقامات امنیتی ایران با سعدون شاکر در بغداد و در اجرای توافق‌نامه وزرای خارجه سه کشور آمریکا؛ عراق و ایران در نیویورک بود که مقامات عراقی تصمیم به اخراج امام از عراق گرفتند. با عزیمت و هجرت امام به پاریس فصل نوینی در تاریخ انقلاب ایران رقم خورد. ده روز قبل از آن تظاهرات وسیع و اعتراض‌آمیز دانشجویان عضو اتحادیه انجمن‌های اسلامی، در بن در اعتراض به محاصره منزل امام توسط عراقی‌ها برگزار گردید. هدف این تظاهرات و...

تظاهرات موفق!

احمد [خمینی] در تماس تلفنی به من گفت که دوست دارد، فرزندانش در راهپیمایی روزهای تاسوعا و عاشورا در تهران شرکت کنند. همچنین از آقای لاهوتی خواسته بود، برای آمدن از قم و رفتن به راهپیمایی به ما کمک کند. آقای لاهوتی به طنز به او گفته بود: تو تصور می‌‌کنی دو سرباز رشید و مقتدر را به میدان نبرد می‌فرستی. در روزهای تاسوعا و عاشورا، من و حسن که هفت سال بیشتر نداشت و یاسر که چهل روزگی‌اش را تازه سپری کرده بود به صفوف مردم پیوستیم. مردمی...

بیمارستان شاهرضای مشهد در آذرماه 1357

در جریان راهپیمایی‌های روزانه در مشهد، چماق‌دارها با همکاری مأموران رژیم به مردم حمله می‌کردند و در این بین عده‌ای مجروح و حتی کشته می‌شدند. از آنجا که بیمارستان شاهرضا مهم‌ترین بیمارستان مشهد و بزرگ‌ترین بیمارستان بود،‌ اغلب این مجروحان یا کشته‌شدگان را به آنجا منتقل می‌کردند. مأموران رژیم، روز بیست‌وسوم آذر 1357 برای شناسایی و دستگیری مجروحان راهپیمایی‌ها و برای جلوگیری از ارائه خدمات درمانی به آنها، به آنجا هجوم...

6

...